ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ (*)

(*) άρθρο του Β.Αποστόλου όπως δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία την Τρίτη 9/7/2013
Ο ΣΥΡΙΖΑ στην πολύχρονη πορεία του εξέφραζε πρώτιστα την ανάγκη για την ενότητα και τη κοινή δράση της αριστεράς και των κινημάτων.

Κι αυτή η ανάγκη υπηρετήθηκε από όλους μέχρι του σημείου της ισότιμης συμμετοχής των συνιστωσών του αλλά και της ομοφωνίας στη λήψη των αποφάσεων.

Από τις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2012 βρίσκεται στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και από τη θέση αυτή αποτελεί για τον ελληνικό λαό το αποκούμπι στην επίθεση εξαθλίωσης που δέχεται, αλλά και την ελπίδα για καλύτερες μέρες. Κι ασφαλώς το λαό δεν τον ενδιαφέρει ούτε η καθαρότητα των απόψεων των συνιστωσών του, ούτε ο πλουραλισμός των ιδεών των τάσεων του ΣΥΝ.

Έχοντας διαρκή επαφή με την κοινωνία πιστεύω ότι για να ανταποκριθεί ο χώρος μας στις προσδοκίες που έχουν επενδύσει σ΄ αυτόν εκατομμύρια πολιτών χρειάζεται να κάνει πιο μαζική την οργανωτική του συγκρότηση, πιο σαφή την πολιτική του ταυτότητα και πιο κατανοητή την παρουσίαση της εναλλακτικής προγραμματικής πρότασής του. Δηλαδή ουσιαστικά να μετεξελιχθεί σε ενιαία κομματική οντότητα, πράγμα που επί της ουσίας συμβαίνει μετά τις εκλογές, αφού ο μεν ΣΥΡΙΖΑ έχει υποκαταστήσει την λειτουργία του ΣΥΝ, ο δε ΣΥΝ με το εύρος των θέσεων των τάσεων του υπερκαλύπτει τις περισσότερες των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ.

Αποτελεί κυρίαρχο ζήτημα για το χώρο η ομογενοποίησή του, γιατί ο κόσμος που μας στηρίζει δε μπορεί να ανεχθεί την επανάληψη των λαθών του 2009, όταν και τότε ήρθε κοντά μας. Πόσες επανεκκινήσεις και επαναθεμελιώσεις μπορεί να αντέξει ακόμη; Πως μπορεί να βλέπει συνιστώσες να μπαινοβγαίνουν ή να μετατρέπονται σε παρατηρητές σε μια συμμαχία που οραματιζόταν να συσπειρώσει όλη την αριστερά; Μέχρι πότε οι τάσεις θα υπηρετούν κι άλλα εκτός των ιδεολογικών τους αναζητήσεων;

Όσοι πιστεύουν σε αντικαπιταλιστικές συμμαχίες, αντισυστημικές αριστερές και ιδεολογικές καθαρότητες και δε μπορούν στα πλαίσια αυτού του ΣΥΡΙΖΑ να συνυπάρξουν με αυτούς που αγωνιούν για την αντιμετώπιση της πραγματικότητας μέσα από κοινοβουλευτικές και κινηματικές διαδικασίες , μπορούν να αναζητήσουν την επιβεβαίωση των απόψεών τους σ΄ άλλες οντότητες της αριστεράς ( κοινοβουλευτικές και εξωκοινοβουλευτικές), που πάντα θα υπάρχουν, και να αφήσουν το ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει μαζί με την κοινωνία .

Αν θέλουμε να είμαστε ανατρεπτικοί πραγματικά και αποτελεσματικοί στην πορεία μας προς τα εμπρός οφείλουμε να ξεφύγουμε από τον μηχανιστικό υπολογισμό και την παπαγαλίστικη μεταφορά συνθηκών και ιδεογραμμάτων στη σύγχρονη εποχή και να επικεντρωθούμε στο βασικό:

Πως και με ποιες προϋποθέσεις, με ποια πολιτική και με ποιους κοινωνικούς και πολιτικούς συμμάχους θα μπορέσουμε να κατακτήσουμε  την πλειοψηφία του σημερινού εκλογικού σώματος αλλά και αυτών που έρχονται στο κοινωνικό στίβο - της νεολαίας. Ακόμη και αυτών που μέχρι χτες ήταν πολιτικά και εκλογικά αδιάφοροι.

Δεν πρέπει να θεωρητικολογούμε, πρέπει να κοιτάμε μπροστά και να συνεισφέρουμε στην πρόοδο και στην εξέλιξη μαζί με την κοινωνία και όχι έξω και πάνω από αυτή. Αυτό σημαίνει εμβάθυνση της δημοκρατίας, σημαίνει κοινωνική πλειοψηφία, σημαίνει ικανότητα δημοκρατικής διακυβέρνησης, χωρίς αυθαιρεσίες, μαζί με το λαό και για το λαό.  Γιατί τελικά τα συμφέροντα αυτού  πρέπει να υπηρετεί ο σχεδιασμός που κάνουμε .  Και αυτό δεν είναι εύκολο, ούτε λύνεται με ευχολόγια, απαγορεύσεις, μνημόνια και σχέσεις υποταγής σε ξένα κέντρα.

Το πόσο μακριά θα μας πάει αυτή η πορεία θα εξαρτηθεί από τις ικανότητες τις δικές μας αλλά και από τους συμμάχους μας και σε τελευταία ανάλυση από την ίδια την κοινωνία και το λαό .