Η Ν.Δ. ακρωτηριάζει τα παραγωγικά ακίνητα του αγροτικού χώρου

Άρθρο του Β. Αποστόλου πρώην Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Ευβοίας και πρώην Υπουργού ΑΑΤ

ΔημοσιεύτηκεστoNew247.gr

Μπορεί να μην ήταν σε προτεραιότητα στις κινητοποιήσεις το πρόβλημα των ακινήτων του αγροτικού χώρου, χρειάζεται όμως άμεση προσέγγιση, γιατί όταν το 2012 έγινε η διάσπαση της Αγροτικής Τράπεζας σε καλή και κακή, όλες οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του αγροτικού χώρου, που ήταν πάνω από 90 ημέρες, μπήκαν στη διαδικασία της εκκαθάρισης.

Κι αυτό σήμανε ότι έκτοτε η Εκκαθαρίστρια Εταιρεία, γνωστή ως PQH, είχε στη δικαιοδοσία της 35.000αγρότες – φυσικά πρόσωπα – να συνδέονται με 80.000 λογαριασμούς, καθώς και 650 συνεταιρισμούς με οφειλές, οι οποίες με ημερομηνία 31/12/ 2017 έφταναν στα 1,5 δις. Αν δε προσθέσουμε και τους εκτοκισμούς με τα ιδιαίτερα υψηλά επιτόκια που υπήρχαν από τότε ως σήμερα, υπολογίζουμε ότι οι συνολικές οφειλές θα είναι κοντά στα 3 δις.

Αυτή ήταν η κατάσταση από πλευράς οφειλών του αγροτικού χώρου τη περίοδο των αγροτικών κινητοποιήσεων του 2014.

Η μόνη προσπάθεια που έγινε τότε από την συγκυβέρνηση της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, ήταν η κατάθεση μιας τροπολογίας εξαπάτησης των αγροτών, η οποία δεν βρήκε ούτε μία εφαρμογή.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2018, παρά τις γνωστές μνημονιακές συνθήκες, ασχολήθηκε ουσιαστικά με το πρόβλημα, θεσμοθετώντας τη δυνατότητα μέσα από τον εξωδικαστικό συμβιβασμό να υποβληθούν αντίστοιχα αιτήματα.

Δυστυχώς, μόνο 50 αιτήματα κατατέθηκαν στη συγκεκριμένη πλατφόρμα, παρότι ήταν τεράστιο το ζήτημα και έπρεπε να αντιμετωπισθεί.

Η επόμενη Κυβέρνηση της Ν.Δ. όχι μόνο δεν έδειξε κάποιο ενδιαφέρον για την δεσμευμένη περιουσία του αγροτικού χώρου, αλλά έφτασε μέχρι και το ξεπούλημά της, αφού από την εξυγίανση που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ με το ν.4384/2016 , πήγε στην άλωσή του από ιδιώτες με το ν.4623/2020.

Η είσοδος των ιδιωτών στο κεφάλαιο των αγροτικών συνεταιρισμών, και μάλιστα με δικαίωμα συμμετοχής και ψήφου στα όργανα Διοίκησης, ευνόησε σκανδαλωδώς όλους αυτούς που ήθελαν να περάσουν τα περιουσιακά στοιχεία των συνεταιρισμών, με πολύ λίγα χρήματα, σε ιδιώτες επενδυτές.

Η διάταξη αυτή μάλιστα συνάντησε και την καθολική άρνηση από τους φορείς του χώρου. Ήταν χαρακτηριστική η τοποθέτηση στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής του Γενικού Διευθυντή της Διεθνούς Συνεταιριστικής Συμμαχίας (τα μέλη της ξεπερνούν τους 1,2 δισ. Συνεταιριστές) ο οποίος τόνισε: “Όπου επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί μια τέτοια ρύθμιση, απέτυχε”. Στην πράξη μετά από 4 χρόνια δικαιώθηκε, αφού η διάταξη αυτή βρήκε εφαρμογή μόνο σε ένα υπερχρεωμένο συνεταιρισμό.

Το χειρότερο όμως είναι ότι αυτές οι οφειλές έχουν γίνει σε χρόνους, που είχαμε επιτόκια του 26% και 30%, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που θέλαμε ως χώρα τα χρήματα από τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, αλλά δεν υπήρχε δυνατότητα συμμετοχής και κατέφευγαν οι αγρότες σε δάνεια έναντι επιχορήγησης και οι επιχορηγήσεις έρχονταν μετά από 3-4 χρόνια.

Όπως γίνεται αντιληπτό οι οφειλές αυτές των 3 δις δεν μπορούσαν να αντιμετωπισθούν, ούτε κατ’ ελάχιστον από τους οφειλέτες φυσικά πρόσωπα-αγρότες, αλλά ούτε κυρίως από τους συνεταιρισμούς. Κι ούτε βεβαίως πρόκειται να καλυφθούν από το τυχόν πλειστηρίασμα που μπορεί να προκύψει μέσα από αναγκαστικού χαρακτήρα διαδικασίες στις υποθηκευμένες εγκαταστάσεις, εξοπλισμούς και ακίνητα που συνδέονται με τα χρέη.

Το ζήτημα όμως μπαίνει επιτακτικά πλέον, γιατί η PQH έχει δρομολογήσει διαδικασίες ξεπουλήματος, κυρίως για να καλύπτει τις δαπάνες λειτουργίας της, χωρίς να εξετάζει πόσες και ποιες από αυτές τις υποθήκες είναι απαραίτητες για τη συνέχιση της αγροτικής δραστηριότητας από τους υπερχρεωμένους ιδιοκτήτες τους, αλλά και γενικότερα από όσους δραστηριοποιούνται στον αγροτικό χώρο.

Το χειρότερο δε όλων είναι ότι πολλά από αυτά τα δάνεια έχουν συνδεθεί με πρόσθετες υποθήκες, που με βάση τον ιδρυτικό της νόμο είχε η ΑΤΕ το προνόμιο να εγγράφει, χωρίς τη συναίνεση και την ενημέρωση του δανειολήπτη.

Η πρόταση που μπορεί να προχωρήσει είναι η Τράπεζα της Ελλάδας που εποπτεύει τη PQH και το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, με νομοθετική ρύθμιση, να δώσουν κατεύθυνση στην PQH να επιδείξει πνεύμα συνεργασίας και όχι μια εμμονή άρνησης συμβιβασμού, που τα τελευταία χρόνια συστηματικά επιδίδεται, γιατί αυτή η πρακτική δεν οδηγεί σε λύσεις αμοιβαίου συμφέροντος.

Όπου μπορεί να αξιοποιηθεί αυτή η περιουσία να συνεργαστούν τα δύο μέρη με στόχο ,τη καταγραφή, την εκτίμηση της αξίας της και το διαχωρισμότης σε παραγωγική αγροτική και αστική. Η δεύτερη μένει στη διάθεση της υπό εκκαθάριση ΑΤΕ και η πρώτη μεταφέρεται σε ένα φορέα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, που θα έχει ως στόχο την ορθολογική αξιοποίησή της.

Δυστυχώς, με το ν/σ που έφερε η Κυβέρνηση της Ν.Δ. για το συνεργατισμό στον αγροτικό χώρο κατήργησε τον ΟΔΙΑΓΕ, τον Οργανισμό Διαχείρισης Ακινήτων και Αγροτικής Γης που είχαμε θεσμοθετήσει γι αυτό το σκοπό, αφήνοντας μια τεράστια περιουσία απροστάτευτη.

Στους φορείς και τα φυσικά πρόσωπα–αγρότες, που έχουν βιώσιμη προοπτική να εκχωρηθούν για χρήση με ένα συμβολικό τίμημα η υποθηκευμένη αγροτική τους περιουσία για να συνεχίσουν τη λειτουργία τους. Σε όσους δεν έχουν προοπτική να εκχωρηθεί για χρήση σε άλλα συνεργατικά σχήματα της περιοχής που πληρούν τις προϋποθέσεις.

Έτσι και η αστική περιουσία μπορεί να καλύψει ένα μέρος των οφειλών και η αγροτική να συμβάλει στην υπηρέτηση του σκοπού της, που είναι η ανάπτυξη της αγροτικής δραστηριότητας. Όλα αυτά βέβαια περνούν, όπως τόνισα, μέσα από αντίστοιχη νομοθετική πρωτοβουλία, η οποία για να αποβεί αποτελεσματική πρέπει να παρέχει βιώσιμες λύσεις.

Τέλος, πρέπει να επισημανθεί ότι υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις οφειλετών που έχουν χρέη σε πολλούς πιστωτές. Η μέχρι τώρα εμπειρία έχει δείξει ότι, η διαφορετική προσέγγιση για ρύθμιση από φορέα σε φορέα και οι λύσεις που δίνονται για την αποπληρωμή των χρεών, κάνουν μεγάλο αριθμό οφειλετών να παγιδεύονται στον λαβύρινθο των δόσεων.

Μάλιστα αρκετές φορές δεν μπορούν να παραμείνουν εντός των ρυθμίσεων στις οποίες υπάγονται έως το τέλος με αποτέλεσμα να μην επιτυγχάνεται ο επιδιωκόμενος στόχος.

Είναι αρκετά τα παραδείγματα που οι φορείς (Τράπεζες, Δημόσιο, ΕΦΚΑ, PQH, Ανακτήσεις) αντιπαλεύουν μεταξύ τους κυρίως δικαστικά, προκειμένου να αποκτήσουν πλεονέκτημα έναντι των άλλων πιστωτών στην ανάκτηση των απαιτήσεων τους. Για το λόγο αυτό θα ήταν σωστό, η ρύθμιση των οφειλετών να είναι συνολική και να συμπεριλαμβάνει αναλογικά την ικανοποίηση όλων των πιστωτών. 

Εφικτή η αντιμετώπιση της ακρίβειας στα τρόφιμα

Άρθρο του Β. Αποστόλου πρώην Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Ευβοίας και πρώην Υπουργού ΑΑΤ

ΔημοσιεύτηκεστoNew247.gr

Η συνεχώς αυξανόμενη λιανική τιμή των τροφίμων, σε συνδυασμό με το υπερβολικό κόστος παραγωγής, άφησαν ελεύθερο το πεδίο της αισχροκέρδειας στη χώρα μας, αφού έφτασε μέχρι του σημείου να ελληνοποιεί, ακόμη και σήμερα, βασικά είδη διατροφής, όπως είναι η φέτα και η ελιά Καλαμάτας που δεν προστατεύονται από την Ε. ΕΠΙΤΡΟΠΗ ως Προϊόντα Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ) και Γεωγραφικές Ενδείξεις(Π ΓΕ)

Οι ελληνοποιήσεις αναδείχθηκαν ως πρόβλημα γιατί αφορούν στην αντικατάσταση των ποιοτικών διατροφικών προϊόντων μας με υποδεέστερα εισαγόμενα, αλλά και γιατί συμπεριελήφθησαν σε μια καταρχήν συμφωνία της Ε.Ε. με τρίτες χώρες τον Οκτώβριο του 2014, όταν προήδρευε της Ε.Ε. ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας ,ο κ. Σαμαράς.

Η συγκεκριμένη συμφωνία προέβλεπε με βάση το Πρωτόκολλο 3 την πλήρη προστασία όλων των Γεωγραφικών Ενδείξεων της Ε.Ε., πλην των προηγούμενων. Έφτασε μάλιστα μέχρι του σημείου να παραπλανά τους καταναλωτές τρίτων χωρών με τις οποίες συναλλάσσονταν η χώρα μας, με τη χρήση ελληνικών όρων, όπως συμβαίνει για παράδειγμα ακόμη και σήμερα με το γιαούρτι στην Ιαπωνία.

Κι αυτό συμβαίνει σήμερα κυρίως σε προϊόντα νωπά και ευαλλοίωτα, όπως είναι το γάλα, το μέλι, το κρέας και άλλα τρόφιμα, όλα αυτά που οι αγρότες ανέδειξαν με τις κινητοποιήσεις τους ότι χρήζουν ιδιαίτερης προστασίας.

Όμως αυτά τα είχε προβλέψει η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ από το 2017, που μετά από συνεννόηση με την Ε. Επιτροπή τα πρόσθεσε στο Νόμο 4492/2017 για τα νωπά και ευαλλοίωτα τρόφιμα.

Έτσι λοιπόν για την Διακίνηση και Εμπορία αυτών των προϊόντων είχαμε και 2 βασικές ρυθμίσεις, που ισχύουν και σήμερα και είναι:

1) Η υποχρεωτική αναγραφή της χώρας προέλευσης του γάλακτος και του κρέατος στα ζωικά προϊόντα, ώστε ο καταναλωτής να ξέρει τι αγοράζει και ποια διαφορά υπάρχει, μεταξύ των παραγόμενων στην Ελλάδα και των εισαγόμενων από τρίτες χώρες, εκτός από τη ποιότητα , που είναι δεδομένη και στις τιμές.

2) Η προστασία των αγροτών και ο περιορισμός της ασυδοσίας των μεσαζόντων με την υποχρεωτική πληρωμή των 60 ημερών στα αγροτικά προϊόντα.

Βέβαια για να εφαρμοστούν όλα αυτά προαπαιτούσαν και άλλα μέτρα που κι αυτά θεσμοθετήθηκαν, όπως είναι:

α) η συμμετοχή των ίδιων των αγροτών – παραγωγών, στο νέο θεσμικό πλαίσιο συνεργατισμού με διατάξεις και ρυθμίσεις για τις διεπαγγελματικές, τις οργανώσεις και τις ομάδες παραγωγών,

β) η κάρτα του Αγρότη για χρηματοδότηση του κόστους παραγωγής με εγγύηση τις κοινοτικές ενισχύσεις και

γ) το εργόσημο ως βασικό εργαλείο πληρωμής της εποχιακής απασχόλησης στον αγροτικό χώρο.

Η σημαντικότερη όμως παρέμβαση αφορούσε στην υιοθέτηση των Κανονισμών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, των σχετικών με την ιχνηλασιμότητα και την επισήμανση του κρέατος καθώς και τη διενέργεια επίσημων ελέγχων στην αγορά κρέατος.

Αρμόδιες Αρχές για το συντονισμό και την υλοποίηση των Ελέγχων και στις δύο περιπτώσεις ορίστηκαν όλες οι Διευθύνσεις Αγροτικής Οικονομίας του Υπουργείου και Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ «ΔΗΜΗΤΡΑ» και για την ορθή χρήση και λειτουργία της ηλεκτρονικής εφαρμογής «ΑΡΤΕΜΙΣ» ορίστηκε ο ΕΛ.Γ.Ο. ΔΗΜΗΤΡΑ.

Το νομικό λοιπόν υπόβαθρο για την αντιμετώπιση της ακρίβειας υπάρχει. Η κυβέρνηση όμως αδυνατεί ή δε θέλει να εφαρμόσει αυτές τις ρυθμίσεις και αντ’ αυτών βολοδέρνει με τα καλάθια της, που συνεχίζουν να λυμαίνονται τα ίδια θύματα, τους καταναλωτές και τους αγρότες.

Τόσο το Υπουργείο Ανάπτυξης, όσο και το Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων πρέπει να βγουν από την αδράνεια που βρίσκονται και με όπλο αυτές τις ρυθμίσεις να προβούν όχι μόνο σε αυστηρούς ελέγχους, αλλά και να επιβάλλουν αυστηρά πρόστιμα που θα είναι και άμεσα εισπρακτέα. Μόνον έτσι θα αντιμετωπιστούν τα φαινόμενα ανταγωνισμού και αισχροκέρδειας που λειτουργούν στο χώρο.

Είναι φανερή πλέον η αδυναμία της κυβέρνησης να προστατέψει τα λαϊκά στρώματα από τις επαναλαμβανόμενες αυξήσεις των τιμών και την εκτίναξη τους κόστους ζωής.

Όλα δείχνουν ότι παρά τις τυμπανοκρουσίες της Κυβέρνησης για απαλλαγή από τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης Πετρελαίου τελικά έμεινε κι αυτή στο περίμενε, ενώ την ίδια στιγμή στον ορίζοντα εμφανίζονται άσχημα σημάδια τόσο με τη μείωση της παραγωγής, όσο και με την αύξηση της ενέργειας.

Η χώρα μας, όμως, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, έχει κι ένα ακόμη αρνητικό προβάδισμα στην Ε.Ε.,τη μεγαλύτερη απόκλιση τιμών από την τιμή που παίρνει ο παραγωγός στο χωράφι μέχρι την τιμή που πληρώνει ο καταναλωτής στο ράφι των καταστημάτων λιανικής πώλησης.

Αυτή η απόκλιση κατά μέσο όρο ανέρχεται στο 300%, γεγονός που δείχνει ότι η αισχροκέρδεια καλά κρατεί.

Μια ολοκληρωμένη πρόταση για τις πυρκαγιές στο φυσικό περιβάλλον

Άρθρο του Β. Αποστόλου πρώην Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Ευβοίας και πρώην Υπουργού ΑΑΤ

Δημοσιεύτηκε στo New247.gr την Τρίτη 9/4/2024

Η ανακοίνωση της Πολιτικής Προστασίας για την εμφάνιση πρώιμων επεισοδίων πυρκαγιάς δεν είναι κάτι το καινούργιο. Το ερώτημα όμως που μπαίνει είναι κατά πόσο μπορεί η Πολιτική Προστασία να λειτουργήσει αποτελεσματικά. Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Για ένα και μόνο λόγο: γιατί τα Δάση έχουν αφεθεί χωρίς διαχείριση.

Πυρκαγιές στο φυσικό περιβάλλον της χώρας μας είχαμε και θα έχουμε γιατί στο μεσογειακό δασικό οικοσύστημά μας κυριαρχούν τα πυρόφιλα είδη, με βασικότερο τη χαλέπιο πεύκη. Κι αυτή η βλάστηση αν συνδυαστεί με τα μελτέμια, τις υψηλές θερμοκρασίες και το δύσκολο ανάγλυφο δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα για τους εμπρηστές.

Και εμπρηστής δεν είναι η κλιματική αλλαγή. Είναι κάποιο ανθρώπινο χέρι, από τον εγκληματικά αμελή πολίτη που βάζει φωτιές για να κάψει κλαδιά, μέχρι το δημοτικό άρχοντα που παίρνουν φωτιά οι χωματερές του Δήμου του, τη ΔΕΗ με τους υποσταθμούς και τα καλώδιά της και την Πολιτεία που την επόμενη ημέρα σκέπτεται πως θα τακτοποιήσει τους καταπατητές. Η κλιματική αλλαγή επιδεινώνει και μεγεθύνει τις επιπτώσεις.

Στη χώρα μας κυριαρχούν δύο είδη πυρκαγιών, οι αγροτοδασικές, που αφορούν σε αγροτικού και δασικού χαρακτήρα εδάφη και οι περιαστικές, που αφορούν σε ένα ανθρωπογενές σύμπλεγμα δόμησης και βλάστησης. Και στις δύο χρειάζεται μια προσέγγιση που θα υπηρετεί το τρίπτυχο: ΠΡΟΛΗΨΗ -ΕΓΚΑΙΡΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ –ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ.

Οι καταστροφικότερες πυρκαγιές στη χώρα μας ήταν πάντα οι αγροτοδασικές, δηλαδή αυτές της επαρχίας. Και την ευθύνη αντιμετώπισης μέχρι το 1998 , που έγινε η μεταφορά της ευθύνης στη Πυροσβεστική Υπηρεσία, την είχε η Δασική Υπηρεσία. Είχαμε και τότε πολλές φωτιές, αλλά ένα ελάχιστο ποσοστό εξελίσσονταν σε μεγάλες, γιατί λειτουργούσε αποτελεσματικά η έγκαιρη επέμβαση. Κι αυτή γινόταν βασικά από τους κατοίκους των πληττόμενων περιοχών, που ήταν κυρίως αγρότες και δασεργάτες, δηλαδή είχαν σχέση ζωής με τις καιγόμενες εκτάσεις.

Δυστυχώς, με τη μεταφορά αυτή άρχισε να βιώνει ο δασικός χώρος το παράδοξο, οι έχοντες ως απασχόληση τη διαχείριση του δάσους, δηλαδή οι δασικοί υπάλληλοι και όλοι οι εργαζόμενοι σε αυτό να μη συμμετέχουν όταν καιγόταν, ενώ ταυτόχρονα απομακρύνθηκαν και οι κάτοικοι που ζούσαν από και μέσα στο δάσος.

Η απουσία όμως αυτή όχι μόνο επέτρεψε στη πλειοψηφία των πυρκαγιών να γίνονται μεγάλες, αλλά και έφερε κι ένα άλλο αποτέλεσμα, την εξαφάνιση της πρόληψης και τη θεοποίηση της εναέριας καταστολής.

Είναι αναμφισβήτητο ότι η ύπαρξη αρκετών εναέριων μέσων καταστολής αποτελεί πλέον αναγκαιότητα. Δε μπορεί όμως αυτή η προσέγγιση να αναιρεί την πρόληψη ως το βασικότερο εργαλείο υπεράσπισής της γιατί αυτό σημαίνει αντιπυρικός σχεδιασμός και εργασίες αντιπυρικής προστασίας που ξεκινούν από καθαρισμούς και φτάνουν μέχρι τις αντιπυρικές ζώνες.

Σήμερα το 99% των δασών της χώρας μας στερείται διαχειριστικών εκθέσεων και αντιπυρικών σχεδίων.

Πρόληψη σημαίνει φύλαξη και περιπολίες στα δάση. Σήμερα τα δάση όχι μόνο δεν τα επισκέπτονται πλέον οι άνθρωποι, αλλά ούτε και μπορούν να τα σκίσουν τα αγριογούρουνα που έχουν επεκτείνει το ζωτικό τους χώρο μέχρι τις πλατείες των αστικών περιοχών. Μα πάνω από όλα πρόληψη σημαίνει και έγκαιρη επέμβαση, δηλαδή ο χρόνος της πρώτης επέμβασης στα επεισόδια να μην ξεπερνά τα 10-15 λεπτά. Για να υπηρετηθούν όλα αυτά όμως πρέπει να εξασφαλιστεί μια χρηματοδότηση τέτοια που τουλάχιστον θα εξισορροπεί την αντίστοιχη της καταστολής.

Παράλληλα όμως πρέπει να δούμε και μια άλλη καταστροφική οπτική. Οι πυρκαγιές αυτές αφορούν σε σημαντικό βαθμό και τον αγροτικό χώρο που συμβάλλει καθοριστικά στη διαβίωση των κατοίκων σε αυτές τις περιοχές. Περί τους 580.000 πολίτες σε όλη τη χώρα έχουν κύριο ή συμπληρωματικό εισόδημα από τη συγκεκριμένη δραστηριότητα. Ειδικά η γεωργία από τις πυρκαγιές αυτές χάνει κάθε χρόνο περισσότερα από 50.000 στρ. καλλιεργειών, αλλά και άλλες υποδομές.

Επίσης το 50% των εκτάσεων δασικού χαρακτήρα χρησιμοποιούνται πλέον και από τους κτηνοτρόφους είτε για βόσκηση, είτε για δήλωση ως επιλέξιμες στον ΟΣΔΕ για τις ενισχύσεις.

Όμως όταν οι εκτάσεις αυτές καίγονται, κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέες και χάνουν τις δυνατότητες αυτές. Γι’ αυτό και μακροπρόθεσμα πρέπει να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις εκείνες που θα επιτρέψουν στους κατοίκους των περιοχών που πλήττονται από πυρκαγιές, δηλαδή τους αγρότες, τους κτηνοτρόφους, τους δασεργάτες, τους μελισσοκόμους, να ασχολούνται ενεργά και με την αποκατάσταση και την προστασία των δασών.

Στις περιαστικές βέβαια πυρκαγιές πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στη συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και στην οργάνωση της εθελοντικής δράσης.

Όλοι όσοι ασχολούνται σήμερα με την δασοπυρόσβεση χρειάζονται, αρκεί να έχουν συγκεκριμένους ρόλους στη συνεργασία. Μια τέτοια πορεία στο μέλλον θα δημιουργήσει και τις προϋποθέσεις ενός ορθού συντονισμού από αυτούς που θα γνωρίζουν καλύτερα όλες τις παραμέτρους που επηρεάζουν την πορεία κάθε επεισοδίου αρκεί προηγούμενα να έχει στελεχωθεί με το απαραίτητο προσωπικό και τους απαιτούμενους πόρους.

Το κυρίαρχο όμως μέλημα της επόμενης ημέρας, στις πληγείσες από πυρκαγιές περιοχές, αποτελεί ο σχεδιασμός και η υλοποίηση εκείνων των παρεμβάσεων που θα διασφαλίσουν τη περιβαλλοντική αποκατάσταση.

Πρώτο βήμα η οριοθέτηση των καμένων και η καταγραφή τους, από την οποία πρέπει να αναδειχτούν, χωριστά, οι καταστροφές στα δασικού, αγροτικού και αστικού χαρακτήρα εδάφη.

Τα δασικά κηρύσσονται άμεσα αναδασωτέα σύμφωνα με το άρθρο 117 παρ. 3 που αναφέρει ότι κι αυτό ισχύει και για τις εκτάσεις που έχουν κηρυχθεί αναδασωτέες από προηγούμενες πυρκαγιές, δηλαδή η εκ νέου κήρυξή τους είναι υποχρεωτική. Η πράξη κήρυξης αναδασωτέων των καμένων εκτάσεων πρέπει να παρακολουθείται μέχρι την ολοκλήρωσή της, μη επιτρεπομένης της αναστολής ή της κατάργησής της, αφού πρόκειται για υποχρέωση της Πολιτείας που έχει άμεση σχέση με συνταγματική υποχρέωση.

Μέχρι σήμερα συμβαίνει το παράδοξο: Καμία πράξη κήρυξης αναδασωτέων, δηλαδή από το 1975 που θεσπίστηκε συνταγματικά η συγκεκριμένη δέσμευση, δεν έχει ολοκληρωθεί, δηλαδή δεν εξετάστηκαν τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης πράξης.

Οι ζημιές στις υπόλοιπες εκτάσεις και στα ακίνητα πρέπει επίσης να καταγράφονται γιατί συνδέονται με τη διαβίωση των πληγέντων. Είναι πολλοί οι κάτοικοι που έχουν σχέση ζωής με όλες αυτές τις εκτάσεις, είτε με κύριο, είτε με συμπληρωματικό εισόδημα και γι αυτό το πρώτο που ζητούν είναι να τους καταβληθούν έγκαιρα οι να αποζημιώσεις και οι ενισχύσεις που δικαιούνται.

Πάνω από όλα όμως βασικό ζητούμενο για αυτούς είναι να μείνουν στις ρίζες τους, να συνεχίσουν τη δουλειά που είχαν ή και μια άλλη που θα τους προτείνονταν.

Την ίδια βέβαια στιγμή πρέπει να ολοκληρώνονται οι εργασίες περιβαλλοντικής αποκατάστασης, δηλαδή της αντιδιαβρωτικής και αντιπλημμυρικής προστασίας των καμένων.

Κι επειδή πολλά λέγονται για νέα δάση μετά τις πυρκαγιές, που αφήνουν ακόμη ανοιχτά ζητήματα αλλαγής χρήσης, να ξεκαθαριστούν από την αρχή δύο πράγματα:

1) Όχι μόνο πρέπει να αφήνεται στη φύση το αναγεννητικό έργο, αλλά και να βοηθιέται γι αυτό και

2) η δασοπροστασία ως δραστηριότητα να ανήκει αποκλειστικά στους ανθρώπους του Δάσους.

Σχετικά όμως με τα δάση, καμένα και μη, θα εμφανιστούν και πολλά ζητήματα που πρέπει να απαντηθούν, όπως της κυριότητας, της δάσωσης αγρών, της λειτουργίας των αναγκαστικών δασικών συνεταιρισμών, αλλά και των συνεταιρισμών εργασίας.

Πριν από την καταστροφή γύρω από τα δάση, δραστηριοποιούνταν κι ένας κόσμος που η σχέση του με το δάσος ήταν αυτή που του εξασφάλισε τη παραμονή στα χωριά του, όπως οι ρητινοκαλλιεργητές που η δραστηριότητά τους συνδέεται με τη Χαλέπιο πεύκη, το κατ΄ εξοχήν πυρόφιλο είδος που υφίσταται τις μεγαλύτερες καταστροφές, οι δασεργάτες, και τα μέλη των δασικών συνεταιρισμών. Όλοι αυτοί λόγω της καταστροφής πρέπει να απασχοληθούν με εργασίες διαχείρισης των δασών, από την καλλιέργεια μέχρι τη φύλαξη. Για τους ρητινοκαλλιεργητές, που αποτελούν και την πλειονότητα, αυτό πρέπει να γίνει μέχρι να δοθεί η δυνατότητα επαναπροσέγγισης της ρητινοκαλλιέργειας.

Για τους υπόλοιπους η δασική απασχόληση να εξακολουθήσει να υπάρχει, ιδιαίτερα στη διαχείριση και την πρόληψη. Πρέπει όμως να φροντίσουμε και δύο άλλες δραστηριότητες που έχουν σχέση με τα δάση και υπέστησαν μεγάλες ζημιές. Αυτές είναι η αιγοπροβατοτροφία και η μελισσοκομία.

Πέραν της εξασφάλισης ζωοτροφών οφείλουμε να βρούμε και τις εκτάσεις εκείνες που θα επιτρέπουν την άσκηση των συγκεκριμένων δραστηριοτήτων. Η κατάσταση είναι πιο δύσκολη για τους κτηνοτρόφους, αλλά πρέπει να βρεθεί μια λύση χαρακτηρισμού ως βοσκήσιμων γαιών συγκεκριμένων χορτολιβαδικών εκτάσεων εκτάσεων με χαμηλή ξυλώδη βλάστησης και απόδοσής τους στην κτηνοτροφία. Το ίδιο πρέπει να γίνει και για τις ελαιοκαλλιέργειες που κατά μεγάλο μέρος αναφέρονται σε δασικού χαρακτήρα εκτάσεις. Δε μπορεί σήμερα να επιτρέπεται η εγκατάσταση ΑΠΕ σε καμένες δασικές εκτάσεις και την ίδια ώρα τα ελαιοπερίβολα να μην μπορούν να υπηρετήσουν τον αγροτικό τους χαρακτήρα.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν μια ολιστική προσέγγιση για ένα δάσος που μπορεί να επανέλθει στην προτέρα κατάσταση. Παρέμβαση διαφοροποίησης της βλάστησης μπορεί και πρέπει να υπάρξει σε σημεία που η αναγέννηση δεν θα προχωρήσει και ιδιαίτερα σε περιοχές γύρω από χωριά και οικισμούς, όπου μπορούν να χρησιμοποιηθούν κυρίως δασικά είδη που καθυστερούν την επέκταση των πυρκαγιών, αλλά και διασφαλίζουν στους κατοίκους κάποιο εισόδημα.

Με μια τέτοια συστηματική υπηρέτηση όλων των παραπάνω είναι σίγουρο ότι όλο το φυσικό περιβάλλον που καταστράφηκε μπορεί να επανέλθει στην προτέρα της καταστροφής κατάσταση, η οποία θα επιτρέψει σε όλους όσους είχαν κάποια σχέση με την αποκατάσταση, να συνεχίσουν και με τη προστασία του».

Χωρίς κοινοτικούς πόρους ο αγροτικός χώρος

 Άρθρο του Βαγγέλη Αποστόλου, πρώην Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Ν. Ευβοίας και πρώην Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπως κατ΄ επανάληψη έχει τονιστεί, παρέλαβε το 2015 1,4 δις δημοσιονομικές διορθώσεις, δηλαδή πρόστιμα που επιβλήθηκαν στη χώρα μας από την Ε. Επιτροπή εξαιτίας της κακής διαχείρισης των βοσκοτόπων από τις πρότερες Κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. και 1,1 δις καταλογισμούς, δηλαδή ανακτήσεις ασυμβίβαστων κρατικών ενισχύσεων που δόθηκαν σε φορείς και πρόσωπα του αγροτικού χώρου.

Τι κάναμε εμείς τότε για να διορθώσουμε την κατάσταση, που μας οδηγούσε σε απώλειες των μοναδικών πόρων που είχε εκείνη την περίοδο για την επιβίωσή του; Σταματήσαμε την επιβολή των προστίμων από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και περάσαμε στη διαδικασία των επιστροφών στο σύνολό τους, από την Ε.Ε .στη χώρα μας, με τα μισά ήδη να έχουν ήδη επιστραφεί, ενώ παράλληλα βάλαμε τάξη στις πληρωμές, φτάνοντας μάλιστα και τις δύο πρώτες χρονιές 2016 και 2017 σε ποσά ρεκόρ, που ξεπέρασαν τα 2 δις κάθε χρόνο. Την ίδια δε στιγμή συμφωνήσαμε να μειώσουμε και τους καταλογισμούς στο 1/3.

Αυτά παραδώσαμε το 2019 στη Κυβέρνηση της Ν.Δ, που δυστυχώς για τη χώρα μας, αδυνατεί να διαχειριστεί σωστά τους κοινοτικούς πόρους και επανέρχεται και πάλι στη γνωστή γι αυτήν φάση, της επιβολής νέων προστίμων και καταλογισμών.

Είναι χαρακτηριστικοί οι δύο πίνακες που δόθηκαν στη δημοσιότητα αυτές τις ημέρες και αναφέρονται σε δύο πρόσφατους καταλογισμούς που επιβλήθηκαν στη χώρα μας και αφορούν

α) στην Ενιαία Ενίσχυση ποσού 258 εκατ. ευρώ και

β) στην πολλαπλή συμμόρφωση ποσού 22.855 εκατ. ευρώ

Αν δε, προσθέσουμε και τα 812 εκατ. ευρώ, που το Γενικό Δικαστήριο της Ε.Ε. αναζητά την επιστροφή γιατί τα έχει κρίνει τελεσίδικα παράνομα, τότε πρόκειται ουσιαστικά για μια απώλεια που θα σημαδέψει το χώρο, πόσο μάλλον όταν συνδέεται με τη γνωστή μελανή σελίδα που αφορά στην κυνική ομολογία του Δημάρχου Σπάρτης Πέτρου Δούκα, όταν σε συνάντηση το Φεβρουάριο του 2022 με τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Σπήλιο Λιβανό, ομολόγησε ότι το 2007, που ήταν Υφυπουργός Οικονομικών «γυρίσαμε τις εκλογές γιατί πήγαμε στην Ηλεία με τις τσάντες και μοιράζαμε λεφτά».

Η ομολογία αυτή που χαρακτηρίστηκε εποποιία από τον παριστάμενο Υπουργό αποκαλύπτει το χάος που επικρατούσε στη διαχείριση των κοινοτικών πόρων, αλλά και την ύβρη απέναντι στους δικαιούχους, αφού οι πυρόπληκτοι της Ηλείας εδικαιούτο πράγματι αποζημιώσεων.

Όμως η Κυβέρνηση περιφρόνησε τη διαδικασία που έπρεπε να τηρήσει με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, φτάνοντας σε παράνομες πληρωμές. Κι αυτό σημαίνει, δυστυχώς, ότι σε μία ώρα που ο αγρότης αγωνίζεται για να επιβιώσει θα βρεθεί εκτός στήριξης. 

 

https://www.matrix24.gr/2024/04/choris-kinotikous-porous-o-agrotikos-choros/