Αλέξης Τσίπρας: Ζητάμε τη κυβέρνηση για να αλλάξουμε την Ελλάδα.(*)

(*) Ομιλία στη ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ 2/2/2013

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Θέλω να είμαι ξεκάθαρος από την αρχή. Στην συνδιάσκεψή μας πριν από δυο μήνες, τόνισα πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η ιδεολογία και οι αξίες που επέστρεψαν, ότι είμαστε η αξιοπρέπεια, η αλληλεγγύη και η εναλλακτική πρόταση συνάμα. Σήμερα θέλω να επαναλάβω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι όλα αυτά μαζί γιατί δεν είναι και δε θα γίνει ποτέ σαν τους εκπροσώπους του πολιτικού κατεστημένου που καταρρέει. Ας το συνειδητοποιήσουν αυτό, επιτέλους, οι κυβερνητικοί και μιντιακοί παραχαράκτες της πραγματικότητας και οι αισχροί συκοφάντες. Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους όσοι πιστεύουν ότι η προπαγάνδα και τα χαλκεία μπορούν να νικήσουν την κοινωνία και την πολιτική. Εμείς δεν θα γίνουμε σαν κι αυτούς. Δε θα τους μοιάσουμε. Το δικό μας ήθος, το αριστερό μας ήθος, τα δικά μας ιδανικά δεν μας επιτρέπουν άλλα να λέμε και άλλα να κάνουμε. Άλλα να λέμε μέσα και άλλα να λέμε έξω. Άλλα να λέμε προεκλογικά και άλλα να λέμε μετεκλογικά.

Ας το χωνέψουν, όσο κι αν δυσκολεύονται:

·     Εμείς ούτε την ξέρουμε ούτε και θα τη μάθουμε τη πολιτική της «κωλοτούμπας»

·     Εμείς ούτε την ξέρουμε ούτε και θα τη μάθουμε την πολιτική της «οσφυοκαμψίας»

·    Εμείς ούτε είχαμε, ούτε έχουμε κι ούτε θα έχουμε αφεντικά, για να καθόμαστε προσοχή μπροστά τους ή να ψελλίζουμε αιδημόνως: «mea culpa!» και «ουδείς αναμάρτητος».

·     Γιατί εμείς δεν θα αποδεχτούμε ποτέ ρόλο επικυριαρχούμενων, σε μια επικυριαρχούμενη χώρα.

Γνωρίζουμε ότι πολλοί θα ήθελαν να είμαστε η συνέχεια του δικού τους παρελθόντος, που έριξε το σκάφος στα βράχια. Που χρεοκόπησε τη χώρα μας και οδήγησε την κοινωνία μας και το λαό μας στα σημερινά τους αδιέξοδα.      Το ξέρουμε πως θα τους βόλευε πολύ να είμαστε υπόλειμμα του «χτες», να είμαστε η «οπισθοφυλακή» της δικής τους πολιτικής αθλιότητας, να είμαστε μια εκδοχή της δικής τους πολιτικής αφροσύνης. Ας μην το σκέφτονται καν. Ούτε είμαστε και ούτε θα γίνουμε ποτέ. Γιατί τα αντισώματα της αριστερής μας ιδεολογίας, μας καθιστούν απρόσβλητους απ’ τους ιούς των δικών τους πολιτικών

·         Εμείς, φύσει και θέσει, είμαστε απέναντι στις λογικές της νομής της εξουσίας, που ήταν και είναι οι δικές τους λογικές.

·  Είμαστε απέναντι απ’ τις λογικές του πελατειακού κράτους, που ήταν και είναι οι δικές τους λογικές.

·  Είμαστε απέναντι απ’ τις λογικές ιδιοποίησης του κράτους απ’ τα κόμματα εξουσίας και την άλωση της κοινωνίας απ’ τα κόμματα και το κράτος – λάφυρό τους, που ήταν και είναι οι δικές τους λογικές.

· Είμαστε, προφανέστατα, απέναντι στη διαπλοκή και στην επικυρίαρχη υπερεξουσία των διαπλεκόμενων  την οποία αυτοί υπηρέτησαν και υπηρετούν με ραγιάδικη προσήλωση.

·  Είμαστε, πάνω από όλα και με όλες μας τις δυνάμεις, απέναντι στην τροϊκανή επικυριαρχία, που συνιστά επί της ουσίας κατάλυση της λαϊκής και της εθνικής μας κυριαρχίας.

Τους το ξαναλέμε για να το καταλάβουν:

Εμείς είμαστε η πολιτική δύναμη της ολικής ρήξης με τις νοσηρές πολιτικές, τις νοσηρές πρακτικές και τις νοσηρές νοοτροπίες του μεταπολιτευτικού παρελθόντος.

Ζητάμε την κυβέρνηση όχι για να διαιωνίσουμε τη δική τους εξουσία. Την εξουσία της ολιγαρχίας, της τραπεζοκρατίας και της μιντιοκρατίας. Ζητάμε τη κυβέρνηση για να αλλάξουμε την Ελλάδα. Για να κατεδαφίσουμε τη δική τους εξουσία και να δημιουργήσουμε ξανά την εξουσία του λαού.

Γιατί στα δικά μας χέρια:

·         τέρμα οι πελατειακές σχέσεις, τέρμα η νομή της εξουσίας, τέρμα το κομματικό κράτος-λάφυρο, τέρμα η διαφθορά και η διαπλοκή σε όλες τις μορφές

Και το ξέρουνε καλά για αυτό βυσσοδομούν με κάθε μέσο και με κάθε επιχείρημα. Οι ίδιοι άνθρωποι, το ίδιο σκοτεινό επικοινωνιακό κέντρο και τα θλιβερά παπαγαλάκια τους είναι ικανοί να κατηγορούν την ίδια στιγμή τον ΣΥΡΙΖΑ με τα ποιο αντιφατικά επιχειρήματα. Τη μια μέρα ότι καλύπτουμε τη βία και τη τρομοκρατία, την άλλη ότι καλύπτουμε το ΔΝΤ και το μνημόνιο. Τη μια ότι είμαστε το ένα άκρο της πολιτικής ζωής, την άλλη ότι βάλαμε νερό στο κρασί μας για γίνουμε ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ. Οι ίδιοι άνθρωποι τα λένε όλα. Ότι να ναι, αρκεί να έχουν έναν στόχο: Τον ΣΥΡΙΖΑ και τη δυναμική του.

Και αυτός ο παραλογισμός έφτασε στο αποκορύφωμά του όταν επιχειρήσαμε να διεθνοποιήσουμε την Ελληνική κρίση και να αναδείξουμε την ανθρωπιστική κρίση και τη τραγωδία του ελληνικού λαού σε διεθνές επίπεδο. Και βρεθήκαμε τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική, Βόρεια και Νότια. Και εκεί συνειδητοποιεί κανείς πόσο μπορεί να αυτογελιοποιηθεί μια επικοινωνιακή στρατηγική που μέσα σε ένα μήνα έχει αλλάξει τέσσερις φορές το πλαίσιο της κριτικής εναντίον μας.

Στην αρχή, μας έλεγαν ότι ετοιμάζουμε Χριστουγεννιάτικα ταξίδια αναψυχής στη Λατινική Αμερική, αφού δε πρόκειται να μας δει κανένας ηγέτης. Λίγες μέρες αργότερα, όταν συναντήσαμε το Πρόεδρο Λούλα και τη Πρόεδρο της Βραζιλίας, της 5^ης σημαντικότερης οικονομίας στο πλανήτη, τη Ντίλμα Ρούσεφ, άλλαξαν τροπάρι και άρχισαν αρχικά να λένε ότι ο Λούλα δε μας χαμογέλαγε στη συνάντηση, γιατί δεν είναι τελικά και τόσο πολύ αριστερός και δεν του αρέσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Για να καταλήξουν τελικά ότι συναντήσαμε τη Ρουσέφ για να τη πείσουμε να μπλοκάρει τη χρηματοδότηση της Ελλάδας στο ΔΝΤ, όπου συμμετέχει.

Λίγες μέρες αργότερα, το τροπάριο άλλαξε. Μας είπαν ότι βρεθήκαμε στην Αργεντινή γιατί επιθυμούμε να μεταφέρουμε το κοραλίτο, την αργεντίνικη χρεοκοπία στην Ελλάδα. Δε στέγνωσε το μελάνι και οι ίδιοι άνθρωποι που μας κατηγορούσαν ότι αντιγράφουμε μοντέλα χρεοκοπίας στην Αργεντινή, μας κατηγορούσαν ότι παρακαλούσαμε το Σόιμπλε στα σκαλιά του Γερμανικού υπουργείου οικονομικών.

Και λίγο αργότερα ότι παραδινόμαστε αμαχητί στους Αμερικάνους. Θα ήταν πραγματικά μια ευχάριστη ανέκδοτη αφήγηση όλα όσα σας είπα, αν δεν έκρυβαν μια σκληρή πραγματικότητα. Ότι για όλα αυτά μας κατηγορούσε το επικοινωνιακό επιτελείο μιας παραδομένης κυβέρνησης στη στρατηγική της κ. Μέρκελ η οποία απειλεί να καταστρέψει την Ευρώπη. Μιας κυβέρνησης που ποτέ δε διανοήθηκε να διεκδικήσει για τη χώρα και το λαό σε διεθνές επίπεδο.

Που ποτέ δε διανοήθηκε την έννοια της ενεργητικής και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής. Που ποτέ δε μίλησε για τα δίκια του λαού μας έξω από τα σύνορά μας. Εμείς αντίθετα επιδιώξαμε και θα συνεχίσουμε να επιδιώκουμε όχι τη βελτίωση της δικής μας εικόνας, αλλά την αναβάθμιση της διαπραγματευτικής θέσης της χώρας την οποία εκείνοι συστηματικά υπονομεύουν. Αυτή είναι η πολιτική μας υποχρέωση.

Και θέλω να απευθύνω από αυτό το βήμα πολύ συγκεκριμένα ερωτήματα προς τους παραδομένους μερκελιστές της μνημονιακής συγκυβέρνησης:

·         Κάναμε ορθά ή λάθος που διεκδικήσαμε και βρήκαμε συμμάχους της Ελλάδας και του λαού μας σε χώρες σημαντικές των G20, στη Βραζιλία και στην Αργεντινή;

·         Κάναμε ορθά ή λάθος που θέσαμε στη Γερμανική κυβέρνηση θέμα Κατοχικού Δανείου και ΖΙΜΕΝΣ;

·         Κάναμε ορθά ή λάθος θέσαμε στο ΔΝΤ θέμα άμεσης διακοπής του προγράμματος και κουρέματος του χρέους, μετά τη δημόσια παραδοχή του λάθους από πλευράς τους;

·         Κάναμε ορθά ή λάθος, που θέσαμε στο Στέητ Ντιπάρντμεντ των ΗΠΑ, θέμα κυριαρχικού δικαιώματος της χώρας στον καθορισμό της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και στην αξιοποίηση του ενεργειακού μας πλούτου;

Ας μας δώσουνε μια απάντηση έστω και τώρα.

Αλλά είμαστε βέβαιοι ότι δε πρόκειται να απαντήσουν γιατί κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. Έχουν συνηθίσει κάθε φορά που εκπροσωπούν τη χώρα και συναντάνε κυβερνήσεις ή αξιωματούχους στο εξωτερικό, όχι να τους λένε αυτά που ο λαός μας θέλει να ειπωθούν, αλλά αυτά που εκείνοι θέλουν να ακούσουν.

Ε, λοιπόν ας το πάρουν χαμπάρι. Με το ΣΥΡΙΖΑ αυτό τελειώνει. Η Ελλάδα θα αποκτήσει ξανά αξιοπρέπεια και υπόσταση στην Ευρώπη και στο κόσμο. Θα είμαστε παντού, θα τους συναντάμε όλους για να τους θέτουμε υπόψη τη δική μας ατζέντα και τα δικά μας αιτήματα. Την ατζέντα και τα αιτήματα του λαού μας που υποφέρει και ζητά δικαίωση. Ας το καταλάβουν μια και καλή η διπλωματία της υποταγής, με το ΣΥΡΙΖΑ τελειώνει και αρχίζει η διπλωματία της διεκδίκησης του δίκιου του λαού μας. Αλλά αυτό που τους ενοχλεί περισσότερο απ’ όλα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει το μοντέλο άσκησης πολιτικής. Ενός μοντέλου που προβλέπει σινικά τείχη μεταξύ λαϊκής παρέμβασης και κινημάτων από τη μια και κυβερνητικής εξουσίας από την άλλη.

Δεν μπορούν να το χωνέψουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι και στις κινητοποιήσεις και στις επαφές με ξένες κυβερνήσεις. Δεν μπορούν να το χωνέψουν ότι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν από την ολομέλεια του κοινοβουλίου να βγαίνουν χειροκροτούμενοι έξω στη πλατεία για να ενωθούν με τον αγωνιζόμενο λαό. Δεν μπορούν να χωνέψουν ότι η πολιτική δεν είναι απλώς τα τηλεοπτικά στούντιο της διαπλοκής. Δεν μπορούν να χωνέψουν ότι η πολιτική για το ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει ο λαός πρωταγωνιστής και διαμορφωτής των εξελίξεων. Ας το χωνέψουν, όμως.

Αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι πολιτεύτηκε, έτσι καταξιώθηκε, έτσι θα κυβερνήσει.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η χώρα μας και ο λαός μας βιώνει μια πρωτοφανή κρίση που αγγίζει πια τα όρια της ανθρωπιστικής τραγωδίας. Σε λίγο θα σταματήσουμε να μετράμε την ανεργία σε αυτό το τόπο και θα μετράμε ανάποδα. Θα ψάχνουμε να βρούμε πόσοι είναι αυτοί που εργάζονται. Για πάνω από 500.000 νοικοκυριά, δεν υπάρχει ούτε ένας εργαζόμενος να φέρνει ένα εισόδημα στο σπίτι. Όσοι εργάζονται βιώνουν τη βίαιη συμπίεση του μισθού τους.

Οι συλλογικές συμβάσεις δεν υπάρχουν πια, έχουν απομείνει ελάχιστες κλαδικές και από 1η Απριλίου, επειδή έτσι λέει το μνημόνιο, η χώρα πάει ένα αιώνα πίσω, με την κατάργηση της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας.

Οι συνταξιούχοι βίωσαν πριν λίγες μέρες το τι σημαίνει τρίτο μνημόνιο, που ψήφισε η τρόικα εσωτερικού. Είδαν τις συντάξεις τους να μειώνονται δραματικά και τον υπουργό Εργασίας να προαναγγέλλει νέες μειώσεις σε λίγο καιρό.

Ενώ οι αγρότες σε δίκαιη απόγνωση, ζητάνε τα ελάχιστα εφόδια για να μπορέσουν να παράξουν και να μην αφήσουν τα χωράφια χέρσα και τη χώρα μπροστά σε πρωτοφανέρωτη επισιτιστική κρίση. Η κυβέρνηση τους απαντά με αφαίμαξη.

Και όλα αυτά την ίδια ώρα που υπάρχουν διαδοχικές αποκαλύψεις από την πλευρά του ΔΝΤ σχετικά με τη λάθος πολιτική και τον λάθος πολλαπλασιαστή, που οδήγησε στην οικονομική καταστροφή τις χώρες του νότου και κυρίως την Ελλάδα.

Αρχικά, ο κ. Μπλανσάρ, δημόσια παραδέχτηκε τον λάθος υπολογισμό του πολλαπλασιαστή της ύφεσης από τα μέτρα της λιτότητας. Χθες ο κ. Ράις, επανέλαβε δημόσια την παραδοχή της υποεκτίμησης της αρνητικής επίδρασης των μέτρων λιτότητας στην Ελλάδα. Και ενώ το ΔΝΤ και δημόσια και ιδιωτικά, παραδέχεται ότι το πρόγραμμα στη χώρα μας δε βγαίνει δίχως κούρεμα του χρέους. Η Ελληνική κυβέρνηση έπαθε αφωνία.

Φτάσαμε στο σημείο, να παραδέχονται οι δανειστές το λάθος και η κυβέρνηση να επιμένει στο λάθος. Αναρωτιέμαι τι άλλο περιμένει η κυβέρνηση για να θέσει θέμα στους εταίρους; Για ποιο λόγο θα πρέπει να συνεχίζουμε την εφαρμογή του λάθους;

Επειδή ο κ. Σαμαράς είπε ουδείς αναμάρτητος; Επειδή δε θέλει να χαλάσει τη προεκλογική εκστρατεία της κ. Μέρκελ; Και καταδικάζει έναν ολόκληρο λαό, μια ολόκληρη χώρα σε μαρασμό και σε εξευτελισμό, επειδή έχει ο ίδιος αναλάβει την ευθύνη και την ιδιοκτησία του προγράμματος;

Καλούμε τώρα τη κυβέρνηση να ζητήσει έκτακτη Σύγκληση Ευρωπαϊκής Συνόδου, για να θέσει στους εταίρους τα νέα δεδομένα, όπως προκύπτουν από τις δημόσιες και επαναλαμβανόμενες παραδοχές του ΔΝΤ, ότι το πρόγραμμα που εφαρμόζεται στην Ελλάδα είναι λάθος και αδιέξοδο.

Καλούμε τώρα τη κυβέρνηση να πει με δυνατή φωνή ότι το δράμα του ελληνικού λαού δεν πρέπει να το βιώσει άλλος λαός στην Ευρώπη. Ότι ο δρόμος της λιτότητας θα καταστρέψει την Ευρώπη. Και να  ζητήσει άμεσα τον τερματισμό του προγράμματος.

Και όπως προτείνουμε εδώ και καιρό, τη διενέργεια διάσκεψης σε ευρωπαϊκό επίπεδο για το ζήτημα του χρέους, προτάσσοντας μια λύση στα πρότυπα της συμφωνίας του Λονδίνου το 1953. Καθώς και το κούρεμα του χρέους όχι μόνο για την Ελλάδα.

Ζητάμε από τη κυβέρνηση να πράξει το αυτονόητο. Να υπερασπιστεί έστω και για μια στιγμή τα συμφέροντα της χώρας και του λαού μας στην Ευρώπη. Να σταματήσει την ένοχη σιωπή. Την αφωνία στο κορυφαίο θέμα της αστοχίας του προγράμματος.

Αποτελεί όνειδος και εθνική ντροπή, να θέτουν θέμα αστοχίας και κουρέματος ακόμα και οι κυνικοί και αδίστακτοι τεχνοκράτες του ΔΝΤ και να μη το θέτει η Ελληνική κυβέρνηση. Και προσωπική ντροπή για το πρωθυπουργό, τον κ. Σαμαρά, που τη περασμένη εβδομάδα ήταν λαλίστατος για να απειλεί τους εργαζόμενους στο μετρό που ζητούσαν αξιοπρέπεια, αλλά τώρα δε του βγαίνει μιλιά.

Έστειλαν τα ΜΑΤ για να καταστείλουν την παράσταση διαμαρτυρίας συνδικαλιστών στο υπουργείο εργασίας. Και στήσανε και φωτογραφίες με την ίδια μέθοδο που μοντάρανε το βίντεο με το βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά τα συμφέροντα της χώρας μπροστά στη κα Μέρκελ, ούτε που σκέφτονται να τα υπερασπιστούν. Γιατί ο κ. Σαμαράς παριστάνει το λιοντάρι στους εργαζόμενους αλλά τη πάπια στους δανειστές μας.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Από το 2008 μέχρι και σήμερα το ΑΕΠ της χώρας μας έχει μειωθεί κατά €50 δις. Δηλαδή κατά 20%. Την ίδια περίοδο, όμως, οι φόροι για την κατοχή ακινήτων έχουν πενταπλασιαστεί. Η συγκυβέρνηση θεσπίζει τώρα ενιαίο τέλος ακινήτων. Για να εισπράξει μόνον φέτος €3,2 δις. Εξοντώνει, δηλαδή, τη μικρή και μεσαία ακίνητη περιουσία, γιατί δεν θέλει να φορολογήσει, με δίκαιο τρόπο, τη συνολική, κινητή και ακίνητη, μεγάλη περιουσία. Έκαναν πρώτα τους μικροϊδιοκτήτες ενοικιαστές. Τώρα τους εκβιάζουν με τα σπίτια τους. Ετοιμάζονται να τους στείλουν ειδοποιητήρια της εφορίας. Απειλούν να κατασχέσουν εισοδήματα και περιουσιακά στοιχεία, όταν μόνο μέσα στο 2012, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των πολιτών προς το Δημόσιο αυξάνονταν κατά €1 δις το μήνα. Δεν φορολογούν. Μεθοδεύουν κατασχέσεις. Δημεύουν. Τσακίζουν συνειδητά τη μεσαία τάξη.

Στο ενιαίο τέλος ακινήτων ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αντιπροτείνει το φόρο μεγάλης περιουσίας. Την κατάργηση της φορολογίας ακινήτων στη σημερινή μορφή της.

Και την εισαγωγή αυτού του φόρου ως συμπληρωματικού στους φόρους εισοδήματος και κερδών. Με υψηλό αφορολόγητο όριο. Ώστε να μην θίγεται η μικρή περιουσία. Με προοδευτική κλίμακα.

Εμείς θα αυξήσουμε τα δημόσια έσοδα, όχι από τους φορολογικούς συντελεστές. Αλλά από τη διεύρυνση της φορολογητέας βάσης. Προτείνουμε την καταγραφή συνολικά, της κινητής και ακίνητης περιουσίας κάθε φορολογούμενου πολίτη. Όχι μόνον στο εσωτερικό. Αλλά και το εξωτερικό. Προτείνουμε, δηλαδή, το ηλεκτρονικό εθνικό περιουσιολόγιο. Με βάση το οποίο θα φορολογούμαστε όλοι.

Θα επαναφέρουμε την κοινή λογική στη φορολογική πολιτική. Έτσι θα ελαφρύνουμε τα χαμηλά και τα μεσαία στρώματα. Έτσι θα πληρώσουν, επιτέλους, οι πλούσιοι. Γι’ αυτό το εθνικό περιουσιολόγιο θα πρέπει να γίνει υπόθεση και αίτημα των λαϊκών στρωμάτων. Όπως και όλων όσοι πληρώνουν φόρους. Του κάθε μισθωτού και του κάθε συνταξιούχου. Αίτημα της μεσαίας τάξης.

Μόνο έτσι θα γίνει πράξη η συνταγματική επιταγή ότι: «οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους». Μόνο έτσι θα βάλουμε τέλος στα φορολογικά προνόμια της οικονομικής ολιγαρχίας. Θα αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την φοροαποφυγή και την φοροδιαφυγή.

Εμείς, συντρόφισσες και σύντροφοι, δεν είμαστε φορομπήχτες για τους αδύναμους και δωρητές φόρων για τους ισχυρούς. Με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στην εξουσία θα πληρώσουν, για πρώτη φορά, οι έχοντες και οι κατέχοντες. Και αυτό το γνωρίζουν καλά, για αυτό και αντιδρούν.

Το εγκλωβισμένο στα αδιέξοδά του τρίγωνο της αμαρτίας προσπαθεί να μεταφέρει στα μεσαία στρώματα την απειλή που αισθάνεται το ίδιο από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Εμείς, πράγματι, είμαστε απειλή για την ολιγαρχία και τα προνόμιά της.

Γι’ αυτό και την ίδια στιγμή είμαστε η ελπίδα του μισθωτού, του συνταξιούχου, του αγρότη, του ελεύθερου επαγγελματία, του μικρομεσαίου επιχειρηματία. Για αυτό και εκφράζουμε τη μεγάλη συμμαχία των μισθωτών με τη μεσαία τάξη. Είμαστε η μοναδική ελπίδα της νέας γενιάς, να μην εγκαταλείψει τη πατρίδα μας. Η μοναδική ελπίδα της παραγωγικής και δημιουργικής Ελλάδας.

Ισχυρίζεται η συγκυβέρνηση – και το επανέλαβε πριν από λίγες μέρες ο υπουργός των Οικονομικών, σε συνέντευξή του στο BBC – ότι το 2013 θα είναι ο τελευταίος χρόνος της ύφεσης. Και ότι το 2014 θα είναι το πρώτο έτος της ανάπτυξης. Ότι «έχουμε διανύσει τα δύο τρίτα του δρόμου προς το στόχο μας και γι’ αυτό οι πολίτες μπορούν να ελπίζουν». Προσπαθούν με το ζόρι να δημιουργήσουν ψεύτικες προσδοκίες.

Τους απαντάμε: Αυτός ο λαός, έτσι όπως τον καταντήσατε, αναξιοπρεπή και φτωχό, ένα μόνον μπορεί να ελπίζει από αυτήν την κυβέρνηση σας: Να φύγετε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα από την εξουσία. Να προκηρύξετε εκλογές.

Για να γίνετε, από καθημερινός εφιάλτης του λαού μας, δυσάρεστη ανάμνηση. Η μόνη λύση είναι να φύγουνε, το συντομότερο δυνατόν. Για να απαλλαγεί ο τόπος από το καθεστώς της διαπλοκής και της κλεπτοκρατίας. Γιατί το μόνο σχέδιο που έχουν για την Ελλάδα είναι το Μνημόνιο. Η μόνη προοπτική που μπορούν να δώσουν είναι η πτωχευμένη Ελλάδα που με βίαιο τρόπο το Μνημόνιο διαμορφώνει:

Η Ελλάδα της ενδημικής ανεργίας, της κοινωνικής πτώχευσης, των χαμηλών αμοιβών, των μηδενικών δικαιωμάτων, της εξαϋλωμένης Δημοκρατίας, του «νόμου και της τάξης». Δηλαδή, του: «λαέ σώπαινε και πλήρωνε».

Αυτήν την Ελλάδα οικοδομούν. Της φτηνής και απροστάτευτης εργασίας. Ως δήθεν κίνητρο για επενδύσεις. Για επενδύσεις που δεν έρχονται. Και όταν έρχονται δεν είναι επενδύσεις αλλά λεηλασία του δημόσιου πλούτου.

Αντί για παραγωγικές επενδύσεις, με προστιθέμενη αξία στην οικονομία, με νέες θέσεις εργασίας, η συγκυβέρνηση επιλέγει τις ιδιωτικοποιήσεις. Που όχι μόνον δεν προσθέτουν οικονομική αξία, αλλά, αντίθετα, αφαιρούν δημόσια έσοδα.

Και, όταν πρόκειται για μονοπώλια, παρέχουν εγγυημένα κέρδη στους ιδιώτες ιδιοκτήτες τους. Άλλο, όμως, παραγωγική επένδυση και άλλο δημοσιονομική αφαίρεση. Είναι, άραγε, παραγωγική επένδυση η εκποίηση στην ολιγαρχία του εθνικού χρυσορυχείου που λέγεται ΟΠΑΠ; Ή μήπως είναι δωρεά του Δημοσίου στη διαπλοκή; Γιατί, όπως σωστά είχε επισημάνει στην ομιλία του στη ΔΕΘ τον Σεπτέμβριο του 2011 ο σημερινός πρωθυπουργός: «όταν πουλάς σε τιμή διπλάσια ή τριπλάσια από τα καθαρά κέρδη ενός οργανισμού, μιας εταιρείας, τότε δεν πουλάς, χαρίζεις». Γι’ αυτήν την Ελλάδα, λοιπόν, ζητούν από το λαό να ελπίζει. Για μια επόμενη μέρα. Που θα είναι και αυτή μνημονιακή. Όπως η σημερινή.

Πουλάνε ψεύτικες ελπίδες. Ότι δήθεν, μόλις η χώρα αρχίσει να αναπτύσσεται, θα ξεκινήσει και η σταδιακή αποκατάσταση των εισοδημάτων στα επίπεδά τους πριν από την κρίση. Δεν υπάρχει πιο ξεδιάντροπο ψέμα.

Γιατί αποκατάσταση εισοδημάτων και δικαιωμάτων όσο ισχύει το Μνημόνιο δεν μπορεί να υπάρξει. Τελεία και παύλα. Και το Μνημόνιο θα το καταργήσει μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ. Με τη δύναμη που θα του δώσει ο λαός μας μέσα στη βουλή. Όταν η συγκυβέρνηση μιλάει για σταδιακή αποκατάσταση των εισοδημάτων, δημαγωγεί σε βάρος εκείνων που με την πολιτική της εξαθλιώνει.

Εμείς όταν δεσμευόμαστε για εισοδηματική αποκατάσταση δεν δημαγωγούμε.

Γιατί η κατάργηση του μνημονίου είναι προϋπόθεση για την ανάκαμψη και την ανάπτυξη. Δεν είναι ο στόχος, αλλά είναι το μέσο για να ξαναγυρίσουμε στην δίκαιη ανάπτυξη, ενισχύοντας την ενεργό ζήτηση και την αναδιανομή.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Το αμαρτωλό τρίγωνο: κυβέρνηση – μεγαλοεπιχειρηματίες και τα κανάλια τους, βρίσκεται σε πανικό. Βρίσκονται σε πανικό επειδή ξέρουν ότι το μνημόνιο δεν βγαίνει. Και απειλεί σα το Κρόνο που έτρωγε τα παιδιά του, να καταπιεί και τους ίδιους Μπροστά λοιπόν στον πανικό τους, προσπαθούν να αρπάξουν ότι μπορούν πριν το Μνημόνιο αρχίζει να τρίζει από τα θεμέλιά του. Και λογικό είναι, διότι έχουν πάρει τα δάνεια και πρέπει να τα ξεπληρώσουν. Δάνεια πελατειακά και χαριστικά, με χρήματα ενός ολόκληρου κόσμου που πεινάει, την ώρα που η ρευστότητα στην πραγματική οικονομία είναι νεκρή και η Ελλάδα δανείζεται για να στηριχτούν οι τραπεζίτες.

Και πως αντιδρούν; Ενορχηστρώνουν τη στρατηγική της λάσπης και της έντασης. Προχθές παραποίησαν ένα βίντεο. Αφαίρεσαν κομμάτια της ομιλίας του και πρόβαλλαν από τα κανάλια το κομμένο στιγμιότυπο, ώστε να φαίνεται ότι οι βουλευτές μας μιλάνε για όπλα και για βόμβες. Τα κανάλια συνέχιζαν να προβάλλουν το βίντεο, ενώ τα είχαμε ενημερώσει, και επομένως γνώριζαν ότι είναι παραποιημένο. Και ενώ τους είχαμε στείλει την αληθινή εκδοχή, κάνανε ότι δεν ήξεραν τίποτα και απέφευγαν να την προβάλλουν . Έκαναν πίσω μόνο όταν πήγαμε στο ΕΣΡ και ο Βουλευτής μας απείλησε με αγωγές.

Την άλλη ημέρα, ως δια μαγείας, το θέμα εξαφανίστηκε για πάντα από την επικαιρότητα και από τα δελτία και θεωρήθηκε λήξαν, για να μην πούμε ανύπαρκτο. Αλλά είναι πολύ πιο σοβαρό και πολύ πιο επικίνδυνο το ότι σκέφτηκαν να στοχοποιήσουν με τέτοιον τρόπο την αξιωματική αντιπολίτευση. Και τρεις φορές χειρότερο και τρεις φορές πιο επικίνδυνο να βγαίνει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και να ζητάει παρέμβαση της δικαιοσύνης, επικαλούμενος ένα βίντεο που ήξερε ότι είναι πειραγμένο.

Αυτά είναι πράγματα ανήκουστα. Και η ευκολία με την οποία γίνονται, θα πρέπει να ανησυχεί όλους όσοι ανησυχούν για την δημοκρατία.    Οι αντίπαλοί μας έχοντας επίγνωση των αδιεξόδων της πολιτικής τους, επιλέγουν την άφρονα και άκρως επικίνδυνη στρατηγική της έντασης, πιστεύοντας πως έτσι θα ανοίξουν το λάκκο για να πέσει μέσα ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και το λαϊκό κίνημα. Σχεδιάζουν επιθέσεις σε ειρηνικούς κοινωνικούς χώρους, επιστρατεύουν απεργούς, συλλαμβάνουν τους ακτιβιστές συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στο υπουργείο εργασίας. Τους προειδοποιούμε: πρόκειται για επιλογή χωρίς επιστροφή, αν δεν την εγκαταλείψουν άμεσα. Πρόκειται για διχαστική επιλογή που μας γυρίζει σε άλλες δεκαετίες. Γιατί, παρά τα όποια ενδεχομένως βραχυπρόθεσμα πολιτικά οφέλη, στο λάκκο που ανοίγει αυτή η πολιτική, δεν θα πέσουν μόνο οι ίδιοι αλλά και όλη η χώρα. Ας εξηγήσουν κάποιοι που έχουν μνήμη και σωφροσύνη στον κ. Δένδια πως άλλο η πυγμή του δικαίου και άλλο το δίκιο της πυγμής. Κι ας το εξηγήσουν πρωτίστως στον κ. Σαμαρά, πριν να είναι αργά. Γιατί, αγνοώντας τις όλο και πιο εύθραυστες ισορροπίες της απελπισμένης κοινωνίας, οι επιλογές του «δίκαιου της πυγμής», οι επιλογές του «τσαμπουκά της εξουσίας», είναι παιγνίδι με τη φωτιά.

Εμείς, θα αντιπαλέψουμε το «δίκαιο της πυγμής» με την «πυγμή του δίκιου», με τη δημοκρατία, με τους ειρηνικούς αγώνες του λαού και του μαζικού κινήματος. Δεν θα πέσουμε στην παγίδα τους. Θα απογυμνώσουμε στα μάτια του λαού μας, τις στρατηγικές της έντασης και της επικοινωνιακής συσκότισης,

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει τούτη την κρίσιμη ώρα να ενώσει, αντί να διχάσει, όπως κάνει η κυβέρνηση της καταστροφής. Θέλουν τον λαό ταπεινωμένο και αναξιοπρεπή.

Θα ήθελαν πολύ να σιωπήσει ακόμα και ένα τμήμα της Εκκλησίας που σήμερα δείχνει κοινωνική ευαισθησία, ασκεί κριτική στην κοινωνική εξαθλίωση και τον ρατσισμό. Θα ήθελαν πολύ να μείνει λόγος της εκκλησίας σε μια χούφτα ακροδεξιούς Μητροπολίτες οπαδούς της Χρυσής Αυγής και αγιογράφους χουντικών εγκληματιών. Αυτό ήταν το νόημα του θορύβου που ξέσπασε με το συνέδριο Εκκλησία και Αριστερά. Χωρίς λόγο και αιτία, μόνο και μόνο επειδή σε ένα πανεπιστημιακό συνέδριο έγινε διάλογος και κατατέθηκαν απόψεις.

Αυτό όμως που τους ενοχλεί είναι η δυνατότητά μας να ενώνουμε όλες τις δυνάμεις της κοινωνίας, ακόμα και με διαφορετική ιδεολογική αφετηρία αλλά με κοινό αξιακό απόθεμα, να θέτουν στο επίκεντρο τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο και όχι τη στυγνής απολυταρχίας των αγορών και του ανταγωνισμού.  Όσο κι αν το προσπαθήσουν, όμως, δεν θα ανακόψουν την προσπάθειά μας να αποκτήσουμε ισχυρούς κοινωνικούς δεσμούς και να ξαναφέρουμε στο προσκήνιο τις αξίες της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς. Και εν τέλει, είναι μάταιος ο κόπος τους, να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο απ’ τα πραγματικά του προβλήματα. Γιατί από τα προβλήματα αυτά, που όλο και περισσότερο διαλύουν την ελληνική κοινωνία, κανείς δεν μπορεί να την αποπροσανατολίσει. Είναι μάταιος ο κόπος τους, να παρασύρουν το λαϊκό κίνημα και την Αριστερά σε βολικές γι’ αυτούς αναμετρήσεις, όπου τάχατες αυτοί θα είναι οι προστάτες της κοινωνίας και εμείς οι εχθροί της. Γιατί η μάχη, είτε το θέλουν είτε όχι, θα δοθεί στο πεδίο των πραγματικών προβλημάτων και με απολύτως ειρηνικά και δημοκρατικά μέσα.

Η μάχη θα δοθεί, ότι κι αν κάνουν, εκεί που είναι το μεγάλο ζητούμενο για την κοινωνία μας, το λαό μας και τον τόπο μας. Κι αυτό είναι η έξοδος απ’ το τροϊκανό βάραθρο που μας έριξαν και μας κρατάνε με τις μνημονιακές τους πολιτικές.

Κι είμαστε εμείς, η Ριζοσπαστική Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ, που θα πρωταγωνιστήσουμε για να βγει η κοινωνία μας, ο λαός μας, ο τόπος μας απ‘ τα τροϊκανά αδιέξοδα.

Κι είναι ο ίδιος ο στόχος, το ίδιο το μεγάλο ζητούμενο, που ορίζει και ιεραρχεί τα προτάγματά μας, επιβάλλοντάς μας να κινηθούμε ως ηγετική πρωτοπορία του λαού μας και με λογική γκραμσιανής ηγεμονίας, για τη συγκρότηση ενός νέου μπλοκ εξουσίας. Γιατί σ’ αυτή την προσπάθεια και με την ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς, πρέπει να πορευτούμε, τηρουμένων των αναλογιών, με τη λογική που ο Γληνός περιγράφει και με σοφία αποτυπώνει στο σπουδαίο έργο του «τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ». Κι έχουμε την ωριμότητα και τη συλλογική σοφία και εμπειρία, τώρα που ο λαός μας βρίσκεται ξανά σε σταυροδρόμι, να χτίσουμε ένα τέτοιο πλατύ κίνημα, χωρίς ιδεολογικές παρωπίδες και χωρίς, προπαντός, να βάζουμε το κάρο μπροστά απ’ το άλογο.

Στο φόβο του χειρότερου με τον οποίο ο Σαμαράς και η κυβέρνηση της μνημονιακής συνενοχής προσπαθεί να ελέγξει την απελπισμένη ελληνική κοινωνία, εμείς πρέπει να αντιτάξουμε, με πειστικούς όρους, όρους, την προσδοκία του καλύτερου. Που σημαίνει: να χτίσουμε ένα πλατύ κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο κοινωνικής σωτηρίας που θα μας βγάλει σε μετατροϊκανό ξέφωτο. Που θα δώσει την ευκαιρία στο λαό μας να ανασάνει και σε εμάς να σχεδιάσουμε μια νέα Ελλάδα. Την Ελλάδα του δίκιου, της παραγωγής και της δημιουργίας.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Ας είναι η συνεδρίαση της Κεντρικής μας Επιτροπής, η αφορμή για να απευθύνουμε προσκλητήριο σε κάθε Ελληνίδα, σε κάθε Έλληνα. Ώστε να στρέψουμε το βλέμμα μας στο μέλλον. Να εργαστούμε, όλες και όλοι μαζί. Για την ανασυγκρότηση του τόπου. Αγνοώντας τους τελάληδες της έντασης και τους εμπόρους του διχασμού. Που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να διαιρούν.

Κανείς μας δεν πέφτει στην παγίδα του εμφυλιοπολεμικού κλίματος που σκόπιμα καλλιεργεί η Νέα Δημοκρατία. Η ολική επαναφορά της χώρας στη δεκαετία του ’50 είναι η μόνη πρόταση του κυρίου Σαμαρά και των ακροδεξιών φίλων του για το μέλλον. Ας το κάνουν μόνοι τους αυτό το ταξίδι στο πιο σκοτεινό παρελθόν.

Γι’ αυτό. Ενώ εκείνοι διαιρούν, εμείς ενώνουμε.

Ενώνουμε το λαό με το ρεαλιστικό πολιτικό σχέδιό μας για την επόμενη μέρα.

Για μια νέα προοδευτική κοινωνική πλειοψηφία που θα φέρει το λαό στην εξουσία.

Λέμε όχι στους πολλαπλασιαστές του φόβου του αυταρχισμού, του διχασμού και της καταστολής.

Είμαστε οι πολλαπλασιαστές της λαϊκής παρέμβασης, των κοινωνικών αντιστάσεων.

Είμαστε οι εγγυητές της μεγάλης αλλαγής.

Και τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στην κυβέρνηση του τόπου.

Για να οικοδομήσουμε την Ελλάδα που έχει ανάγκη η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας. Και που, μάταια, προσπαθεί να αποτρέψει η οικονομική ολιγαρχία.

Και ζητάμε εκλογές για να φέρουμε το μέλλον πιο κοντά. Με τις προοδευτικές κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος. Και που αποκαθιστούν το κράτος δικαίου και τη Δημοκρατία. Την κοινωνική ασφάλεια και αξιοπρέπεια. Την παραγωγική ικανότητα του τόπου και το βιοτικό επίπεδο του λαού μας. Αυτοί έχουν ως σχέδιο το Μνημόνιο και τις ρυθμίσεις του. Για μια ανάπτυξη, αν και όταν υπάρξει, με ανεργία και φτώχεια. Χωρίς κοινωνικό περιεχόμενο. Σε μια περιβαλλοντική ζούγκλα. Με ολόκληρη τη χώρα μια ειδική οικονομική ζώνη.

Εμείς έχουμε σχέδιο να καταργήσουμε το μνημόνιο, να αποκαταστήσουμε τον κατώτατο μισθό και τα εργασιακά δικαιώματα.

Να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας για την παραγωγική και αναπτυξιακή ανασυγκρότηση της χώρας. Έτσι ώστε να αυξήσουμε την εγχώρια παραγωγή. Και να καλύψουμε τις βασικές ανάγκες του πληθυσμού. 

Να ασκήσουμε κλαδικές πολιτικές. Που αξιοποιούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας.

Να αυξήσουμε τις δημόσιες δαπάνες για την εκπαίδευση, την έρευνα και την ανάπτυξη.

Να επενδύσουμε όχι στο το κέρδος των επενδυτών. Να επενδύσουμε στο μέλλον. Στο μέλλον των παιδιών μας.

Ας στρέψουμε, λοιπόν το βλέμμα μας στο μέλλον και ας το πάρουμε στα χέρια μας