Του Βαγγέλη Αποστόλου
(*) Δημοσιεύτηκε στην Αυγή της Κυριακής 24/2/2013
Οι αγροτικές κινητοποιήσεις
ανέδειξαν για μια ακόμη φορά τα οικονομικά
και διαρθρωτικά προβλήματα του χώρου , που σε συνδυασμό με τη δημοσιονομική
κρίση καθιστούν κρίσιμη ακόμη και την επιβίωσή του.
Με δεδομένο ότι η γεωργία δεν
είναι απλά ένας ακόμη τομέας της οικονομικής δραστηριότητας αλλά εκείνος ο
τομέας παραγωγής που διασφαλίζει την
επιβίωση ενός λαού, πόσο μάλλον του δικού μας που το 50% και πλέον έχει σχέση συμπληρωματική με το χώρο είτε με
απασχόληση είτε με ενίσχυση , απαιτείται
πρώτιστα η άμεση επίλυση των επειγόντων
ζητημάτων και κυρίως αυτών που έχουν σχέση με το κόστος παραγωγής ( ενέργεια ,
ΦΠΑ , ρευστότητα κ.λ.π.), που είναι και το υψηλότερο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ένα άλλο δεδομένο του αγροτικού μας χώρου που πρέπει
να προσεχθεί ιδιαίτερα είναι το μεγάλο εύρος του και η δυνατότητά του να παράγει προϊόντα αυξημένης ζήτησης στη
παγκόσμια διατροφική αγορά , όπως για παράδειγμα τα τυριά. Γι αυτό είναι
αδιανόητο να έχουν εγκατασταθεί στο τραπέζι μας τυριά από γειτονικές χώρες,
όταν τα αντίστοιχα ελληνικά είναι πολύ
καλύτερης ποιότητας και μπορούν να
καλύψουν τις ανάγκες μας. Όπως είναι επίσης ακατανόητο να εισάγουμε ζάχαρη
γιατί κλείνουμε τα εργοστάσια ζάχαρης και εγκαταλείπουμε τη τευτλοκαλλιέργεια ,
σε μια περίοδο αυξημένης διεθνούς ζήτησης της ζάχαρης.
Όλα αυτά προσεγγίζονται μόνο με συγκεκριμένους στόχους
και πολιτικές κατά κλάδο και
περιφέρεια μέσα από ένα όραμα για το
χώρο , που στις σημερινές συνθήκες
οφείλει να ενταχθεί σε ένα ευρύτερο εθνικό σχέδιο παραγωγικής
ανασυγκρότησης της χώρας .
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ προτείνει ένα τέτοιο
όραμα - νέο παραγωγικό και αναπτυξιακό
μοντέλο στην αγροτική δραστηριότητα - στη βάση της οικονομίας των κοινωνικών
αναγκών και της αξιοποίησης των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας .
Βασικές παράμετροι αυτού του
οράματος είναι η επαρκής κάλυψη των διατροφικών αναγκών της χώρας και η
δυναμική στήριξη της παραγωγής προϊόντων με εξαγωγικό προσανατολισμό.
Η πρώτη παράμετρος απαιτεί την εισαγωγή
πρόσθετων μέτρων για την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας σε σημείο που να καλύπτει
και ένα μεγάλο μέρος του ελλείμματος στο
εμπορικό ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων (πλέον των 2 δις ευρώ ) που κυρίως
οφείλεται στα ζωοκομικά . Τέτοια μέτρα είναι, το εθνικό σχέδιο γενετικής
βελτίωσης και αξιοποίησης των τοπικών φυλών ζώων, η στήριξη καλλιέργειας
πρωτεϊνούχων κτηνοτροφικών φυτών για ζωοτροφές, η αποδοτική αξιοποίηση των
βοσκοτόπων και άλλα .
Η δεύτερη παράμετρος απαιτεί την
αξιοποίηση των ανταγωνιστικών
πλεονεκτημάτων παραδοσιακών μας προϊόντων, όπως ελαιολάδου, ελιάς,
ροδάκινων, πορτοκαλιών, σουλτανίνας
κ.λ.π. αλλά και άλλων με διεισδυτικότητα στις ξένες αγορές , όπως κρόκου ,σπαραγγιών , αρωματικών φυτών κ.λ.π.
Τα παραπάνω σημαίνουν, σε ευρωπαϊκό επίπεδο ριζική αναθεώρηση
της ΚΑΠ με κατεύθυνση τη στήριξη της ποιότητας και του εισοδήματος των μικρομεσαίων
αγροτών , πράγμα που προϋποθέτει
ανακατανομή των πόρων υπέρ των μεσογειακών προϊόντων. Σε εθνικό επίπεδο σημαίνουν την εφαρμογή
κλαδικών πολιτικών προσαρμοσμένων στην πολλαπλότητα και πολυμορφία της
ελληνικής γεωργίας ,αλλά και στις
τοπικές απαιτήσεις και ιδιαιτερότητες .
Αυτοί και άλλοι στόχοι για να υπηρετηθούν απαιτούν την ύπαρξη
χρηματοδοτικού εργαλείου (επαναφορά της ΑΤΕ ή ίδρυση νέου εξειδικευμένου
πιστωτικού φορέα ) και λειτουργία σε
νέες βάσεις της εμπορίας των αγροτικών προϊόντων και εφοδίων ,ώστε να μην παρατηρούνται φαινόμενα
,όπως της αγοράς από κτηνοτρόφους ζωοτροφών που παράγονται στη περιοχή τους σε
τιμή διπλάσια αυτής που εισπράττουν οι παραγωγοί ή της κατάληψης των τοπικών
λαϊκών αγορών από τους εμπόρους του
χώρου κι όχι από τους ίδιους τους
αγρότες-παραγωγούς.
Πάνω απ΄ όλα όμως χρειάζεται ένα καινούριο ξεκίνημα στο
συνεταιριστικό χώρο για να βρει
εκείνη τη συνεργατική έκφραση που θα τον μετατρέψει σε ουσιαστικό
εκφραστή και υπηρέτη των αγωνιών του Έλληνα αγρότη .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου