Η Κυβέρνηση επενδύει στον τρόμο και στη σφαγή του θεσμικού πλαισίου (*)

(*) Άρθρο δημοσιευμένο στην Ελευθεροτυπία 14.03.13

Η κρατική τρομοκρατία και η παράκαμψη κάθε θεσμικής διαδικασίας είναι ο δρόμος της Κυβέρνησης στο δικό της τοτέμ… το τοτέμ της όποιας επένδυσης πατήσει το πόδι της στη χώρα.

Χαρακτηριστικές περιπτώσεις η  επένδυση του χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής, όπου η τοπική κοινωνία που αποφάσισε να προτάξει τη προστασία του τόπου συκοφαντείται και τρομοκρατείται αλλά και η πρόσφατη νομοθετική πρωτοβουλία, που μεθοδεύει ακόμη και το ξήλωμα της προστασίας των προστατευόμενων περιοχών.

Με το συζητούμενο αυτές τις ημέρες στη Βουλή νομοσχέδιο για «τη διαμόρφωση φιλικού περιβάλλοντος για τις στρατηγικές και ιδιωτικές επενδύσεις» ανοίγουν οι πόρτες για τέτοιες επενδύσεις χωρίς όμως να περιγράφονται τα κριτήρια που τις προσδιορίζουν, αρκεί να είναι μεγάλες. Κι αυτό όταν έχει περάσει μόλις ένας χρόνος από την έκδοση ανάλογου νόμου (3908/2012) και δύο χρόνια από τον 3894/2010,που εισήγαγε τη διαδικασία fαst track στις επενδύσεις .

Προβλέπονται μάλιστα και ρυθμίσεις που φτάνουν μέχρι του σημείου να δίνεται η δυνατότητα στους υποψήφιους επενδυτές να αρχίζουν το έργο τους με μια απλή υπεύθυνη δήλωση για εκ των υστέρων συμμόρφωση, ακόμη και σε περιοχές που δεν έχουν καθοριστεί χρήσεις γης, αφήνοντας έτσι όλες τις υποχρεώσεις για έκδοση αδειών να αντιμετωπίζονται στη διαδρομή. Όπως επίσης προβλέπεται και η υφαρπαγή των περιβαλλοντικών και αρχαιολογικών αρμοδιοτήτων από τον Υπουργό Ανάπτυξης σε περίπτωση που η εξέταση των αιτημάτων από τα αρμόδια Υπουργεία ξεπεράσει τους δύο μήνες. Ουσιαστικά δηλαδή καταργείται κάθε δέσμευση για τις προστατευόμενες περιοχές.

Όταν αναφερόμαστε σε επενδύσεις πρέπει να εννοούμε κατά προτεραιότητα αυτές που θα δώσουν το στίγμα των εξελίξεων και θα αποτελέσουν την ατμομηχανή της ανάπτυξης. Δημόσιες ή και ιδιωτικές που θα επικεντρώνονται σε κρίσιμα θέματα και θα κινητοποιούν πολλαπλάσια άλλα κεφάλαια.

Κανείς δε μπορεί να έχει αντίρρηση για την αναγκαιότητα να μπει η χώρα μας σε αναπτυξιακή πορεία αλλά γι αυτό απαιτείται μακρόπνοος και επιστημονικός σχεδιασμός, που θα λάβει υπόψη του τις αναπτυξιακές μας δυνατότητες αλλά και θα στηριχτεί με συγκεκριμένα εργαλεία και πόρους .

Η διοικητική διαίρεση της χώρας μας σε Περιφέρειες μπορεί να αποτελέσει την οντότητα εκείνη που θα καταρτιστούν αναπτυξιακές προτάσεις τόσο σε επίπεδο υπηρεσιών όσο και παραγωγής. Ο πλούτος των φυσικών πόρων, η βιοποικιλότητα, η καταλληλότητα των εδαφοκλιματικών συνθηκών για την παραγωγή ευρέως φάσματος ποιοτικών προϊόντων με έντονο εξαγωγικό χαρακτήρα, το ανθρώπινο δυναμικό και ο πολιτισμός που είναι ζυμωμένος με τον τόπο, αποτελούν το πολυτιμότερο, αλλά αναξιοποίητο μέχρι σήμερα, κεφάλαιο της Ελλάδας.

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να γίνουν επενδύσεις τόσο στον τουρισμό όσο και στον αγροτοδιατροφικό τομέα. Βέβαια οι προτάσεις αυτές πρέπει να υπηρετούν και τον ευρύτερο αναπτυξιακό σχεδιασμό.

Για να υλοποιηθούν όμως χωρίς προβλήματα πρέπει να υπάρξουν:

1) ο χωροταξικός σχεδιασμός και οι χρήσεις γης αλλά και η απλοποίηση του θεσμικού πλαισίου όλων των αναγκαίων αδειοδοτήσεων και

2) η ενοποίηση των χρηματοδοτικών πηγών και η διασφάλιση της συμληρωματικότητας και συνέργειας μεταξύ τους .

Κριτήρια για την αναγκαιότητα των επενδύσεων δε μπορεί να είναι το μέγεθος αλλά η βιωσιμότητά τους, η συμβολή τους στην επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας και βέβαια ο σεβασμός στο περιβάλλον. Τα κίνητρα για την ενίσχυσή τους να έρχονται σε δεύτερη μοίρα και να συνδεθούν με συγκεκριμένες ρήτρες, όπως της απασχόλησης και της συνδρομής τους στις τοπικές κοινωνίες .

Όλοι οι μέχρι σήμερα αναπτυξιακοί νόμοι είχαν μια συγκεκριμένη στόχευση: Να υπηρετούν επενδύσεις ημετέρων αρκεί να απορροφούσαν κρατικούς και κοινοτικούς πόρους, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τη βιωσιμότητά τους. Ποιος δεν θυμάται τον περίφημο 1262/1982 που γέμισε μονάδες όλη την Ελλάδα και ιδιαίτερα τη Βόρεια. Τα κουφάρια των εργοστασίων μένουν ακόμη για να θυμίζουν τη σπατάλη αλλά και την κακή τοποθέτηση των κονδυλίων.

Δυστυχώς τις ίδιες πολιτικές θα υπηρετήσει και η νέα νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης που φαίνεται ότι θα έχει στη φαρέτρα της και την επιβολή του δικαίου της πυγμής. Όμως αυτές οι επενδύσεις που στηρίζονται στην τρομοκρατία και τη σφαγή του θεσμικού πλαισίου αποτελούν πήλινα πόδια για την ανάπτυξη.