Οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα

Επίκαιρη Επερώτηση προς τους  Υπουργούς: Εξωτερικών, Οικονομικών,  Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Στις οικονομικές συναλλαγές της χώρας μας με τις χώρες της Ευρωπαϊκής  Ένωσης δεν είναι μονάχα η Ελλάδα που δανείζεται και χρωστάει. Η ίδια η Γερμανία έχει οφειλές προς την Ελλάδα, τις οποίες ως σήμερα αρνείται να εξοφλήσει. Οι οφειλές αυτές είναι δύο κατηγοριών: οι επανορθώσεις που πρέπει να γίνουν προς το Ελληνικό Δημόσιο και οι αποζημιώσεις που πρέπει να καταβληθούν προς τους πληγέντες πολίτες.

1. Προς το Ελληνικό Δημόσιο η Γερμανία οφείλει:

α. 108,43 δισεκατομμύρια ευρώ χωρίς τους τόκους. Το ποσό αυτό το οφείλει η Γερμανία λόγω των καταστροφών που προκάλεσε στις υποδομές της Ελλάδας κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Το ύψος της συγκεκριμένης οφειλής έχει αποτιμηθεί το έτος 1946 από τη Διασυμμαχική Επιτροπή στο Παρίσι σε  7,1 δισεκατομμύρια δολάρια, αγοραστικής αξίας έτους 1938. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί σήμερα σε 108,43 δισεκατομμύρια ευρώ, δίχως να υπολογίσουμε τους τόκους.

β. 54 δισεκατομμύρια ευρώ χωρίς τους τόκους. Πρόκειται για το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, τα χρήματα δηλαδή που η Τράπεζα της Ελλάδος ήταν υποχρεωμένη  να δανείζει μηνιαίως στη Γερμανία προκειμένου να συντηρείται ο κατοχικός στρατός. Μόλις τελείωσε ο πόλεμος, η ίδια η Γερμανία αναγνώρισε το δάνειο και το ποσό έχει υπολογιστεί πως ανέρχεται στα 3,5 δισεκατομμύρια  δολάρια, αγοραστικής αξίας έτους 1938. Σήμερα το ποσό αυτό αντιστοιχεί σε 54 δισεκατομμύρια ευρώ χωρίς τους τόκους.

γ. Να επιστρέψει τους κλεμμένους αρχαιολογικούς θησαυρούς, που ανήκουν στον ελληνικό λαό, αποτελούν τμήμα της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς αλλά και της κληρονομιάς της ανθρωπότητας και φυσικά η Γερμανία δε νομιμοποιείται στην ιδιοποίησή τους.

2. Η Γερμανία οφείλει, επίσης, αποζημιώσεις στους συγγενείς των θυμάτων, ως ελάχιστο δείγμα έμπρακτης συγγνώμης, διότι φυσικά η ανθρώπινη ζωή δεν είναι δυνατόν να αποτιμηθεί με χρήμα.

Το Γ' Ράιχ πριν μόλις εβδομήντα τρία χρόνια κήρυξε το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και έκανε τα πάντα για να κυριαρχήσει στην Ευρώπη. Η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες που επλήγησαν βαθύτατα και σε όλα τα επίπεδα από αυτό τον επεκτατισμό της Γερμανίας. Αυτές τις πληγές δεν τις χωράνε κανενός βιβλίου οι σελίδες και καμιάς αφήγησης τα λόγια.  Η πείνα, ο φόβος, ο θάνατος, η απώλεια της ανθρώπινης ζωής δεν επανορθώνονται. Οφείλουμε να έχουμε συναίσθηση πως όταν εγείρουμε αξιώσεις προς τη Γερμανία ως προς τις επανορθώσεις που χρωστάει στην Ελλάδα, δε διεκδικούμε μονάχα το αυτονόητο αλλά και το ελάχιστο, ως προς την αποκατάσταση του δικαίου και των ανθρωπιστικών και πανανθρώπινων αξιών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ–ΕΚΜ πάντοτε αγωνίζεται για τη δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη και την ειρηνική συνύπαρξη των λαών. Με αυτό το πνεύμα, δε μπορούμε να μην επισημάνουμε ότι η Γερμανία αρνείται να δώσει στην Ελλάδα αυτά που της οφείλει, επιδεικνύοντας την αλαζονεία του ισχυρού, για τον οποίο το δίκαιο είναι το συμφέρον του. Στη στάση, όμως, των ελληνικών κυβερνήσεων που δεν υποβάλλονται καν στον κόπο να διεκδικήσουν τα χρεωστούμενα προς την Ελλάδα, τι θα έπρεπε να διακρίνουμε;

Είναι αρκετές οι έως σήμερα κυβερνήσεις που έχουν αναγνωρίσει ότι εκκρεμούν από τη γερμανική πλευρά οφειλές προς την Ελλάδα. Καμία δεν έχει υπάρξει, όμως, που να έχει κάνει κάτι γι αυτό. Ιδίως αυτήν την εποχή, κατά την οποία οι συγκυρίες είναι για την Ελλάδα τουλάχιστον δυσμενείς, η κυβέρνηση οφείλει να διεκδικήσει από τη Γερμανία την καταβολή των επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου.

Αυτή τη στιγμή η Τρόικα και η ΕυρωπαΪκή Ένωση με προεξάρχουσα τη Γερμανία, μας βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό και απαιτούν πλήρη υποταγή προκειμένου να αποπληρώσουμε ένα  χρέος, το οποίο μας υποχρέωσαν να δεχθούμε για να σωθεί το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και να εξοφληθούν υπέρογκα εξοπλιστικά προγράμματα. Με αυτόν τον τρόπο, μας επιβαρύνουν όλο και με περισσότερα χρέη. Δηλαδή μας δανείζουν με τους γνωστούς απεχθείς και επαχθέστατους, λεόντειους όρους, οι οποίοι μας υποδουλώνουν όχι μόνο οικονομικά, αλλά και πολιτικά. Απέναντι σε αυτήν την εξόφθαλμη οικονομική επίθεση που δέχεται η χώρα μας, οι ελληνικές κυβερνήσεις παραμένουν σταθερά κοντόφθαλμες. Και δειλές.

Η Ελλάδα δε χρωστάει. Της χρωστάνε. Αν η ελληνική κυβέρνηση αποβάλει το σύνδρομο του ραγιά, τότε ο μόνος δρόμος θα είναι να διεκδικήσει αυτό και μόνο αυτό που είναι το δίκαιο για τη χώρα.

Επερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:

1) Γιατί η κυβέρνηση προτιμάει να δανειζόμαστε από την Τρόικα με τις δεσμεύσεις που οι όροι αυτού του δανεισμού επιβάλλουν, αντί να αξιώσει από τη Γερμανία τα χρήματα που χρωστά στην Ελλάδα;

2) Γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν εξαντλεί κάθε δυνατότητα που της προσφέρει ο νόμος,οι διεθνείς συμβάσεις και οι διεθνείς σχέσεις προκειμένου να αποκατασταθεί η δικαιοσύνη στις σχέσεις μας με τη Γερμανία η οποία μας έχει ως λαό κατάφωρα αδικήσει;

3) Τι είναι αυτό που εμποδίζει την ελληνική κυβέρνηση να διεκδικήσει από τη Γερμανία τις επανορθώσεις που της οφείλει; 

4) Μετά την πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης, με την οποία προτείνεται οι αποζημιώσεις των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας να λυθούν με διακρατικές συνεννοήσεις, σε ποιές συγκεκριμένες ενέργειες έχει προβεί η ελληνική κυβέρνηση; Έχει καταρτισθεί πλήρης φάκελος στοιχειοθέτησης των συγκεκριμένων αξιώσεων του Ελληνικού Δημοσίου στο Υπουργείο Οικονομικών; Σε θετική περίπτωση, ποιός είναι ο υπεύθυνος χειρισμού του και σε ποιές ενέργειες και διαβήματα έχει προβεί; Σε αρνητική περίπτωση, σε τι οφείλεται η μη στοιχειοθέτηση φακέλου;

5) Κατά τη διάρκεια των πρόσφατων επίσημων συναντήσεων του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Οικονομικών με την Καγκελάριο της Γερμανίας, διατυπώθηκαν συναφή ερωτήματα και αξιώσεις; Σε θετική περίπτωση, ποιά ήταν η επίσημη απάντηση της Γερμανικής πλευράς; Σε αρνητική περίπτωση, για ποιό λόγο δε διατυπώθηκαν;