Χαλκίδα, 26 Οκτωβρίου 2020
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ομιλία του Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Ν. Ευβοίας και πρώην Υπουργού Βαγγέλη Αποστόλου, στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση του Νομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομικών: «Ρύθμιση οφειλών και παροχή δεύτερης ευκαιρίας».
“Ασφαλώς και γνωρίζει ο ελληνικός λαός ποιος ευθύνεται για το τεράστιο χρέος του ιδιωτικού τομέα, τα 234 δις ευρώ, πολύ περισσότερο από το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν.
Αυτό όμως που τον ενδιαφέρει είναι η αντιμετώπισή του συγκεκριμένου χρέους.
Ακούστε κύριες και κύριοι συνάδελφοι τι κρύβεται πίσω από τον ψευδεπίγραφο τίτλο του ν/σ: Ρύθμιση Οφειλών και Παροχή Δεύτερης Ευκαιρίας.
Διαβάζω στο άρθρο 75: «Η πτώχευση αποσκοπεί στη συλλογική ικανοποίηση των πιστωτών του οφειλέτη με τη ρευστοποίηση του συνόλου της περιουσίας του οφειλέτη ή επιμέρους λειτουργικών συνόλων αυτής (κλάδων) ή των κατ’ ιδίαν περιουσιακών του στοιχείων σε κάθε περίπτωση εντός της συντομότερης κατά το δυνατόν προθεσμίας».
Όλα τα άλλα είναι διαδικασίες που θα οδηγήσουν σε εξασφάλιση της ικανοποίησης των πιστωτών και το επαναλαμβάνω εντός της συντομότερης κατά το δυνατόν προθεσμίας.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας καταθέτοντας τον Πτωχευτικό Νόμο φανερώνει το στίγμα της, δηλαδή τη μεταφορά, με συνοπτικές διαδικασίες, πλούτου, περιουσιακών στοιχείων, επιχειρήσεων, κατοικιών και μελλοντικών εισοδημάτων στα χέρια των ολίγων και των ισχυρών πιστωτών, που θα οδηγήσουν σε αυτόματες, ανελέητες και αζήμιες απολύσεις των εργαζομένων.
Ο κ. Υπουργός διατείνεται ότι με το παρόν νομοσχέδιο αναμορφώνεται εκ βάθρων το πλαίσιο αντιμετώπισης της οικονομικής αδυναμίας ικανοποίησης των πιστωτών, παραλείπει όμως να πει ότι θα έχει ως αποτέλεσμα την «κατεδάφιση» της προστασίας πρώτης κατοικίας, σε σχέση με το προϋφιστάμενο καθεστώς του ν. 3869/2010 και σε συνέχεια της προστασίας που επήλθε με τον ν. 4605/19, μετατρέποντας βίαια τους υπερχρεωμένους σε φτωχούς και ένοχους.
Επαναλαμβάνω κανένας πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας δεν έγινε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα η κύρια κατοικία με τη δική σας ρύθμιση δεν θα ανήκει στον οφειλέτη αλλά στον νέο Φορέα σε Fund.
Θα έχει την ευχέρεια, λέτε, ο οφειλέτης να την νοικιάσει και μετά12 χρόνια τη δυνατότητα να την αγοράσει ξανά, εάν έχει τα χρήματα, στην τιμή που θα έχει τότε στην αγορά, ενώ ήδη στη 12ετία αυτή, ο πτωχεύσας, θα έχει απωλέσει ολόκληρη την περιουσία του.
Και το εξωφρενικό είναι ότι, για το τίμημα αγοράς, δεν λαμβάνονται υπόψη τα ενοίκια που έχει καταβάλει στη 12ετία ούτε το ποσό που πλήρωσε για την απόκτηση της κατοικίας του, αρχικά. Δεν είναι δηλαδή κάτι σαν leasing, όπως επιχειρείτε να το παρουσιάσετε.
Ειδικά με το άρθρο 79 ισοπεδώνετε τα πάντα, αφού οποιοσδήποτε πιστωτής μπορεί να ξεκινήσει διαδικασία κήρυξης πτώχευσης απέναντι σε οποιοδήποτε πρόσωπο (έμπορο, αγρότη, νοικοκυριό, μισθωτό, συνταξιούχο, επιχειρηματία).
Ο δρόμος για τη μαζική εκποίηση και ρευστοποίηση μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και συλλήβδην απολύσεων είναι πλέον ανοικτός.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι πλέον κάθε αμεροληψία πνίγηκε στις διατάξεις του υπό ψήφιση νόμου, αφού με το άρθρο 137 ο σύνδικος, που είναι ο διεκπεραιωτής και άρχων της διαδικασίας της πτώχευσης, ορίζεται πλέον από τους ίδιους τους πιστωτές και όχι από τον δικαστή.
Μιλάτε για δεύτερη ευκαιρία. Τι προβλέπετε;
Να ανήκει στην πτωχευτική περιουσία το μέρος του ετήσιου εισοδήματος του πτωχού που αποκτά μετά την κήρυξη της πτώχευσης, στο βαθμό που υπερβαίνει τις εύλογες δαπάνες διαβίωσής του, με αποτέλεσμα ο οφειλέτης να χάνει κάθε δυνατότητα διαχείρισης της περιουσίας που αποκτά μετά την πτώχευση (μεταπτωχευτική περιουσία), στερούμενος στην πράξη και κάθε δυνατότητα «δεύτερης ευκαιρίας».
Κι έρχομαι στα εργασιακά, γιατί πάντα οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που τελικά πληρώνουν το μάρμαρο. Τί προβλέπεται; ότι με την κήρυξη της πτώχευσης να επέρχεται αυτοδίκαιη και αζήμια λύση όλων των εκκρεμών και διαρκών συμβάσεων του οφειλέτη, μεταξύ αυτών και των συμβάσεων εργασίας, ενώ δεν απαιτείται η καταβολή αποζημίωσης στους εργαζόμενους.
Οι προβλέψεις αυτές αντιστρέφονται πλήρως το ισχύον σήμερα θεσμικό πλαίσιο περί πτώχευσης του ν. 3588/2007, αφού εκεί κανόνας ήταν η συνέχιση των συμβάσεων και εξαίρεση η καταγγελία τους, ενώ προβλέπονταν και αποζημίωση για τις συμβάσεις αορίστου χρόνου.
Αναφέρεστε αποσπασματικά στο νόμο σε εν δυνάμει βιώσιμες επιχειρήσεις (νομικά πρόσωπα και ατομικές), χωρίς όμως να αφορά το σύνολο των οφειλών τους, αλλά μόνο τις οφειλές τους προς «θεσμικούς» πιστωτές. Έτσι, ο πτωχευτικός, θα έχει σημαντικά περιορισμένη περίμετρο, θα λειτουργεί χωρίς τα υπόλοιπα παράλληλα προστατευτικά εργαλεία για το ιδιωτικό χρέος, χωρίς συγκεκριμένη στόχευση, δημιουργώντας αντιφάσεις και κενά.
Συμπερασματικά λοιπόν με το νέο πτωχευτικό αποτυπώνεται η πλέον σκληρή και έξω από τις κοινωνικές ανάγκες πολιτική της κυβέρνησής σας.
Η πολιτική σας για την πρώτη κατοικία, τις πτωχεύσεις και τους πλειστηριασμούς, φαίνεται ξεκάθαρα ποιους θέλει να εξυπηρετήσει.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου