Η πληγωμένη βόρεια Εύβοια αντιδρά στην εγκατάλειψή της

Άρθρο του Βαγγέλη Αποστόλου, βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Εύβοιας & πρώην Υπουργού

Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών την Τετάρτη 13/7/2022

Με το ξεκίνημα της καλοκαιρινής περιόδου η πληγωμένη Β. Εύβοια βρέθηκε στην επικαιρότητα γι’ αυτό που 10 μήνες φαινόταν ότι έρχεται. Τις αποδοκιμασίες των πληγέντων, τόσο στον επικεφαλής της Επιτροπής Ανασυγκρότησης της κυβέρνησης, κ. Μπένο, για τα επικοινωνιακά τεχνάσματα με τα οποία διαχειρίζεται τα προβλήματα, όσο και στον περιφερειάρχη της Στερεάς Ελλάδας, κ. Σπανό, για την αδυναμία του να τους στηρίξει αποφασιστικά.

Και ασφαλώς δεν είναι μόνον αυτοί που διαμαρτυρήθηκαν, είναι την ίδια στιγμή όλοι όσοι εξακολουθούν να μένουν στις ρίζες τους, περιμένοντας να υλοποιηθεί το βασικό ζητούμενο γι’ αυτούς που είναι η δημιουργία εκείνων των προϋποθέσεων που θα τους κρατήσουν στα χωριά τους.

Δεν έχουν για παράδειγμα ολοκληρωθεί οι διαδικασίες πληρωμής των αποζημιώσεων και των ενισχύσεων στον αγροτικό χώρο (κτηνοτροφία, μελισσοκομία, ελαιοκαλλιέργεια κ.λπ.), ούτε έχει ρυθμιστεί το καθεστώς απασχόλησης των ρητινοκαλλιεργητών.

Ειδικά δε για τις αγροτικές επιχειρήσεις, το Ταμείο Αρωγής δεν παρεμβαίνει καθόλου, με αιτιολογία ότι χρηματοδοτούνται από το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης και το Αγροτικό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας, εξαιρώντας ουσιαστικά από την ενίσχυση τις μονάδες που επλήγησαν και αγνοώντας ταυτόχρονα ότι τα παραπάνω προγράμματα απορροφούνται με άλλες ειδικές διαδικασίες και δεν συνυπολογίζονται με αυτές για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Κομβικής σημασίας ζήτημα είναι και η έλλειψη ουσιαστικής στήριξης των πληγεισών τουριστικών επιχειρήσεων. Στις σχετικές ερωτήσεις μου προς τους αρμόδιους υπουργούς, οι απαντήσεις που πήρα, πρώτον από τον Υποδομών, δεν άγγιξαν ούτε κατ’ ελάχιστο τις ανάγκες αποκατάστασης των ζημιών και συνέχισης λειτουργίας των συγκεκριμένων επιχειρήσεων και δεύτερον από τον Οικονομικών, να έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα για τις πυρκαγιές στην Εύβοια μόνο 3 αποφάσεις:

●η αρ.157624/9-12-21, ποσού 1.330.000 ευρώ,

●η αρ. 33326/11-3-22, ποσού 475.000 και

●η αρ.64069/12-5-22, ποσού 98.300 και συνολικά ποσού 1.903.300 ευρώ, εκ των οποίων πιθανόν να μην έχει εκταμιευτεί ούτε ένα ευρώ. Βέβαια, πέραν αυτών υπάρχουν και διάφορα φορολογικά και ασφαλιστικά κίνητρα, τα οποία όμως αδυνατούν να εκμεταλλευτούν οι πληγέντες, είτε λόγω ΚΑΔ, είτε λόγω κύκλου εργασιών.

Η περιβαλλοντική αποκατάσταση ως προτεραιότητα υπηρετήθηκε μέχρις ενός σημείου, αυτού της κατασκευής μερικών αντιδιαβρωτικών έργων.

Είναι τα χαμηλής επέμβασης φράγματα, αυτά που λέμε κλαδοπλέγματα-κορμοπλέγματα, που κάπως λειτούργησαν γιατί δεν είχαμε μεγάλα πλημμυρικά επεισόδια.

Υπάρχει όμως μεγάλο πρόβλημα με τα φράγματα βάρους. Είναι τα αντιπλημμυρικά έργα που αποτελούν την οριστική λύση. Εκεί δεν έχει γίνει δουλειά και ο φόβος των κατοίκων για καταστροφικές πλημμύρες είναι διαρκής. Γιατί μιλάμε για 600 χιλιάδες στρέμματα δασών τα οποία αυτή τη στιγμή είναι έρμαια των άσχημων καιρικών συνθηκών. Και ασφαλώς υπολείπονται οι εργασίες απομάκρυνσης των καμένων για να καταστεί δυνατή η φυσική αναγέννηση.

Πώς λοιπόν μετά από όλα αυτά να μην αντιδράσουν οι κάτοικοι;