Χαλκίδα, 4 Οκτωβρίου 2021
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ομιλία του Βαγγέλη Αποστόλου, Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Ν. Ευβοίας και πρώην Υπουργού, κατά την παρουσία του στο 20ο Πανελλήνιο Δασολογικό Συνέδριο με τίτλο: «Σύγχρονες προκλήσεις του δάσους στην Ελληνική Δασοπονία και προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, 200 χρόνια μετά την Επανάσταση του ‘21», που διοργάνωσε η Ελληνική Δασολογική Εταιρεία, στα Τρίκαλα από 3 έως 6 Οκτωβρίου 2021.
Σήμερα όμως προέχουν δύο πράγματα, το πρώτο είναι να δοθούν άμεσα όλες οι αποζημιώσεις και να δρομολογηθούν οι ενισχύσεις που χρειάζονται για να μην φύγει κανένας κάτοικος από την περιοχή και το δεύτερο να προχωρήσει άμεσα η περιβαλλοντική αποκατάσταση, από την κήρυξη των αναδασωτέων μέχρι την κατασκευή των απαραίτητων αντιδιαβρωτικών έργων.
Όταν πήρα στα χέρια μου την ΠΝΠ για την αντιμετώπιση των καταστροφών διαπίστωσα ότι προβλεπόταν η αφαίρεση της αρμοδιότητας από τις Δ.Υ. της σύνταξης των μελετών και της επίβλεψης των δασοτεχνικών έργων. Μεταφέρονται στον Υπουργό.
Αυτή η ρύθμιση δημιουργεί σκέψεις για υπόγειες διαδρομές, ενώ μια επόμενη διάταξη τις επιβεβαιώνει με τους αναδόχους αναδασώσεων και αποκαταστάσεων, που για πρώτη φορά μπαίνουν στο δασικό χώρο.
Διαφωνούμε με την εισβολή των αναδόχων στα δημόσια δάση, πόσο μάλλον όταν η μεν αναδάσωση δεν χρειάζεται σε πρώτη φάση, αφού η φύση θα αναγεννήσει τα καμένα, η δε αποκατάσταση όπως φάνηκε και με την περίπτωση των ανεμογεννητριών, μόνο αθώα δεν είναι.
Θα μπορούσα να πω πολλά για την απαράδεκτη συμπεριφορά της ΡΑΕ απέναντι στις τοπικές κοινωνίες. Ήταν η οργή των πολιτών της Β. Εύβοιας που έφερε την αναστολή. Δεν θα είχε τόπο να σταθεί ο κ. Μπένος στην περιοχή.
Εμένα με ικανοποίησε επίσης και ήταν νίκη του δασικού κόσμου ότι τα έργα που εκτελούνται αυτή την ώρα στη Β. Εύβοια μελετήθηκαν και επιβλέπονται από τη Δ.Υ, ακόμη και όταν στην Ιστιαία εδώ και πολλά χρόνια δεν υπάρχει Δασολόγος και στη Λίμνη υπάρχουν δύο, που ο ένας περιμένει τον άλλον πότε θα φύγει στη σύνταξη.
Πρέπει να ξαναδούμε και την πυροπροστασία. Αν συνεχίσουμε με την υπάρχουσα οργάνωσή της και μάλιστα την μεταβάλλουμε, όπως είπε κι ο Πρωθυπουργός, σε μια μόνιμη ομπρέλα εναέριων μέσων στις ευαίσθητες περιοχές, τότε μας περιμένουν ακόμη πιο δύσκολες μέρες.
Όταν έγινε η μεταφορά της ευθύνης της δασοπυρόσβεσης το 1998 στη Π.Υ. προέβλεψα στη Βουλή ότι η κίνηση αυτή θα έφερνε την απομάκρυνση της Δασικής Υπηρεσίας από ένα γνωστικό αντικείμενο, χωρίς να υπάρχει έτοιμη διάδοχη κατάσταση.
Έτσι άρχισε να βιώνει ο δασικός χώρος το παράδοξο, οι δασικοί να μη συμμετέχουν, όταν καιγόταν η περιοχή που διαχειρίζονταν. Και κοντά σ’ αυτούς απομακρύνθηκαν και οι κάτοικοι και ειδικά αυτοί που ζούσαν από και μέσα στο δάσος, οι δασεργάτες, οι κτηνοτρόφοι, οι δασικοί και άλλοι.
Η κατάσταση σήμερα είναι πολύ χειρότερη γιατί περίπου 600.000 πολίτες σε όλη τη χώρα που έχουν κύριο ή συμπληρωματικό εισόδημα από την αγροτική δραστηριότητα, ενώ χάνουν κάθε χρόνο εξ αιτίας των πυρκαγιών περισσότερα από 50.000 στρ. και άλλες υποδομές οι ίδιοι απουσιάζουν όταν καταστρέφονται ή θα έλεγα καλύτερα κοιτάζουν τον ουρανό.
Η απουσία όμως όλων αυτών έφερε κι ένα άλλο αποτέλεσμα, την εξαφάνιση της πρόληψης και τη θεοποίηση της εναέριας καταστολής.
Είναι αναμφισβήτητο ότι η ύπαρξη αρκετών εναέριων μέσων καταστολής αποτελεί πλέον αναγκαιότητα. Δεν μπορεί όμως αυτή η προσέγγιση να αναιρεί την πρόληψη ως το βασικότερο εργαλείο υπεράσπισής της. Το πρώτο όμως που πρέπει να συμβεί για να είναι αποτελεσματική μια δασοπυρόσβεση είναι η διαχείριση των δασών να γίνεται με προσανατολισμό την αντιπυρική τους προστασία.
Κι αυτό σημαίνει όχι μόνο αντιπυρικές ζώνες ενεργές, αλλά και το απαραίτητο οδικό δίκτυο. Δυστυχώς η λέξη διαχείριση δεν υπάρχει σήμερα στη λειτουργία των δασών.
Τι θετικό υπάρχει προς το παρόν; Μόνο το πόρισμα GOLDAMER που έχει γίνει ευρύτερα αποδεκτό και προτείνει τη συνεργασία των εμπλεκόμενων. Κι εδώ θέλω να ευχαριστήσω το Δασικό Ινστιτούτο του ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ που νωρίτερα μου είχε δώσει στο Υπουργείο μια ανάλογη πρόταση.
Όλοι όσοι ασχολούνται σήμερα με την δασοπυρόσβεση χρειάζονται, αρκεί να έχουν συγκεκριμένους ρόλους στη συνεργασία.
Μια τέτοια πορεία στο μέλλον θα δημιουργήσει και τις προϋποθέσεις ενός ορθού συντονισμού από αυτούς που γνωρίζουν καλύτερα όλες τις παραμέτρους που επηρεάζουν την πορεία κάθε επεισοδίου δηλαδή τη Δασική Υπηρεσία, αρκεί προηγούμενα να έχει στελεχωθεί με το απαραίτητο προσωπικό και τους απαιτούμενους πόρους.
Είναι αδιανόητο οι δαπάνες πρόληψης να αποτελούν σήμερα το 10% των δαπανών καταστολής που ξεπερνούν τα 500 εκατ. ευρώ. Όπως είναι αδιανόητη η στελέχωση των Δ.Υ. Απαιτείται άμεσα να προσληφθούν τουλάχιστο 1.000 δασικοί. Εύχομαι καλή επιτυχία στις εργασίες σας. Σας ευχαριστώ που με ακούσατε.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου