Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑ, Η ΚΑΠ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΑΝΑΚΑΜΨΗΣ

 Άρθρο του Βαγγέλη Αποστόλου, Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Εύβοιας και πρώην Υπουργού 

Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ της Κυριακής 23/8/2020 

Έγραφα στο Βήμα της Κυριακής της 27/10/2019 ότι το δεύτερο εξάμηνο του 2020, επί προεδρίας της Ε.Ε. από τη Γερμανία, θα αντιμετωπιστούν τα σοβαρότερα για τη χώρα μας θέματα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) της επόμενης προγραμματικής περιόδου (2021-2027), όπως είναι οι πόροι και η εξωτερική σύγκλιση των ενισχύσεων. 

Αναμένουμε λοιπόν άμεσα, η Γερμανία να δώσει την απαραίτητη ώθηση στη διαβούλευση των σχεδίων κανονισμών για την νέα ΚΑΠ, σε συνδυασμό με το κλείσιμο της διαπραγμάτευσης μεταξύ των κρατών -μελών για τους πόρους που τελικά θα κατευθυνθούν στις προτεραιότητες του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου για την περίοδο 2021-2027. 

Η χρονική στιγμή όμως, είναι ακόμη πιο κρίσιμη για την έκβαση των εθνικών μας διεκδικήσεων, γιατί συμπίπτει με δύο σημαντικούς παράγοντες που θα καθορίσουν το μέλλον της αγροτικής ανάπτυξης της χώρας. 

1) τις νέες πολιτικές προτεραιότητες που προτάσσει η Ε.Ε. για την προστασία του περιβάλλοντος και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, στις στρατηγικές της διαδρομής «από το αγρόκτημα στο πιάτο”, και της “βιοποικιλότητα στη γεωργία” και 

2) τις αναγκαίες προσαρμογές που πρέπει να προβλεφθούν στις πολιτικές για τον αγροδιατροφικό τομέα, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, λαμβάνοντας υπόψη τις επιπτώσεις της υγειονομικής και οικονομικής κρίσης του Κορωνοϊού. 

Αυτό που διαπιστώνουμε μελετώντας τις στρατηγικές κατευθύνσεις της Ε.Ε. για την επίτευξη των στόχων της κλιματικής ουδετερότητας έως το 2050 - είναι ότι ο καθορισμός ιδιαίτερα φιλόδοξων μέτρων πολιτικής για το περιβάλλον, παράλληλα με τις Στρατηγικές την Γεωργία, δημιουργούν αυξημένες δεσμεύσεις στους παραγωγούς μας. 

Οι πρόσθετες αυτές υποχρεώσεις έρχονται σε μια περίοδο που η οικονομική κρίση λόγω της πανδημίας, αναδεικνύει νέες ανάγκες που δεν μπορούν να αγνοηθούν και που απαιτούν αναπροσαρμογή της στρατηγικής προσέγγισης του αγροδιατροφικού μας συστήματος και επιπλέον πόρους για τη χρηματοδότησή τους. 

Ταυτόχρονα, η στροφή προς την επίτευξη φιλοπεριβαλλοντικών – κλιματικών στόχων κρύβει τον κίνδυνο μείωσης της παραγωγής και επομένως επάρκειας τροφίμων, έλλειμμα που θα κληθούμε να καλύψουμε από εισαγωγές, γεγονός που έχει εκτός από οικονομικές επιπτώσεις και προεκτάσεις ως προς την υγιεινή, την ασφάλεια και την ποιότητα των τροφίμων. 

Επίσης, τίθεται ευθέως θέμα βιωσιμότητας των γεωργικών εκμεταλλεύσεων, ιδιαίτερα των μικρομεσαίων που πλήττονται περισσότερο, γεγονός που υπαγορεύει την πολύπλευρη στήριξή τους, όταν μάλιστα καλούνται να υιοθετήσουν αυξημένες φιλοπεριβαλλοντικές δεσμεύσεις, οι οποίες συνεπάγονται αυξημένα κόστη παραγωγής ή απώλεια εισοδήματος λόγω μείωσης της παραγωγής. 

Συνεπώς, κρίνεται επιβεβλημένη η διεκδίκηση επαρκούς χρηματοδότησης των πολιτικών της Ε.Ε. για την Γεωργία, μέσω τόσο της νέας ΚΑΠ, όσο και του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης.