Β. Αποστόλου: Οι ανεξέλεγκτες χωματερές και οι δασικές πυρκαγιές πρέπει να αποτελέσουν προτεραιότητα για την Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Προστασίας Περιβάλλοντος της Βουλής των Ελλήνων.

Αθήνα, 29 Αυγούστου 2019 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Παρέμβαση του πρώην Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και βουλευτή Εύβοιας Βαγγέλη Αποστόλου στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Προστασίας Περιβάλλοντος της Βουλής των Ελλήνων στις 28.08.2019, για την λειτουργία της. 

«Τα θέματα που θέλω να βάλω για συζήτηση στην επιτροπή είναι δύο ζητήματα για τα οποία λέμε «καιγόμαστε». Η επικαιρότητα και τα προβλήματα πάνε μαζί και εννοώ βεβαίως, πρωτίστως, αυτό το οποίο συμβαίνει με τις ανεξέλεγκτες χωματερές. Θεωρώ ότι προσβάλεται η χώρα μας γιατί μέχρι σήμερα δεν έχει αντιμετωπίσει αυτό το μέγιστο πρόβλημα. Δείτε αγαπητοί συνάδελφοί, προχθές βίωσα μια φωτιά στην Ελαφόνησο, όπου ελαφρά τη καρδία, όλοι έλεγαν, από την χωματερή πήρε φωτιά και κάηκε η μισή έκταση της Ελαφονήσου.

Τους είπα εκεί, γιατί την ίδια ώρα που ήρθε ένα πυροσβεστικό όχημα για να παρέμβει, δεν ήρθε και ένα περιπολικό να συλλάβει τη δημοτική αρχή; Γιατί είναι η βασική υπεύθυνη, γιατί κάπου θα πρέπει να αποδίδουμε ευθύνες, για να μπορέσουμε να έχουμε και μια αποτελεσματικότητα. Το λέω ειδικά ότι «καιγόμαστε», διότι ιδιαίτερα στα θέματα που έχουν σχέση με την πυροπροστασία, με τη δασοπυρόσβεση δεν πάει άλλο αυτή η διαδικασία. Αγαπητοί συνάδελφοι, το να καθόμαστε όλοι, από αυτούς που πάμε να αντιμετωπίσουμε τη φωτιά, μέχρι και τους κατοίκους του χωριού, να κοιτάμε τον ουρανό για το πότε θα έρθει το αεροπλάνο, δεν αποτελεί λύση.

Γιατί το αναφέρω αυτό; Γιατί απλούστατα, δεν είναι δυνατόν την ίδια ώρα να δεχόμαστε ότι σε συνθήκες κλιματικές, δύσκολες, σε ανάγλυφα γεωγραφικά δύσκολα, δεν μπορούμε να έχουμε χρήση και να περιμένουμε λύση. Μεγάλο ζήτημα, δεν προχωρώ γιατί είναι ένα θέμα το οποίο πρέπει να το κουβεντιάσουμε, ταυτόχρονα με το θέμα της δασοπυροπροστασίας και δασοπυρόσβεσης. Υπάρχει κι ένα πρόβλημα, το οποίο, ναι μεν εμείς ήμασταν οι οποίοι ξεκινήσαμε τη διαδικασία των δασικών χαρτών, όπου έχει γίνει σημαντική πρόοδος, αλλά οι τοπικές κοινωνίες αυτή την ώρα έχουν προβλήματα και αυτά τα προβλήματα πρέπει να τους τα λύσουμε, γιατί έχουν σχέση με δύο, τρεις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας. Δεν μπορεί την ίδια ώρα που το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει κρίνει ότι οι αλλαγές χρήσης στα δασικού χαρακτήρα εδάφη, είτε μέσα από εξαγορά της κυριότητας είτε μέσα από εξαγορά της χρήσης να έχει απορριφθεί και να έχουν αιχμαλωτιστεί χιλιάδες και το εννοώ χιλιάδες συμπολίτες μας, κάτοικοι των τοπικών κοινωνιών και περιοχών, να έχουν αιχμαλωτιστεί σε ένα αίτημα, το οποίο πότε, πώς, πού, θα αντιμετωπιστεί; Τι θα γίνει με αυτή τη διαδικασία;

Ξέρετε πόσες από αυτές τις εκτάσεις ακουμπούν στις εκτάσεις ΟΣΔΕ; Σε αυτές που καταθέτουμε για να παίρνουμε τις ενισχύσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και αυτήν την ώρα βρισκόμαστε σε πολύ μεγάλο πρόβλημα για το τι θα κάνουμε; Λέω ότι είναι ένα ζήτημα το οποίο πρέπει οπωσδήποτε να μας απασχολήσει. Όπως πρέπει να μας απασχολήσει για το τι έγινε με αυτούς που εγκατέλειψαν τα χωριά τους και δασώθηκαν τα χωράφια τους και σήμερα λέμε ότι είναι δασικού χαρακτήρα εδάφη, που σημαίνει ταυτόχρονα ότι χάνουν και την κυριότητα;

Δεν είναι απλά τα προβλήματα και γι' αυτό θέλω ιδιαίτερα σε αυτά, να υπάρξει μια συζήτηση. Να μην πω περισσότερα και κάνω κατάχρηση του χρόνου και επειδή αναφέρθηκε ιδιαίτερα το θέμα του Αμαζονίου για να καλέσετε τον Πρέσβη, βεβαίως και εγώ συμφωνώ, αλλά όμως, κύριε συνάδελφε, με συγχωρείτε, εδώ καιγόμαστε, το καταλαβαίνετε; Εδώ έφτασε ο άλλος, ο κάτοικος του χωριού, να μου πει εμένα, όταν του είπα, γιατί κάθεσαι και πίνεις καφέ εδώ στο καφενείο; Και μου απαντά, αφού υπάρχει υπεύθυνος, είναι η κλιματική αλλαγή. Η κλιματική αλλαγή, αυτή φταίει για όλα.

Ναι, αλλά η κλιματική αλλαγή που φταίει για όλα, υπάρχει κάποιο ανθρώπινο χέρι, κάποιος άνθρωπος εξουσίας, ο οποίος την προκαλεί. Μπορούμε εμείς αύριο, που θα συζητήσουμε για τον Αμαζόνιο και επειδή άκουσα και τις τοποθετήσεις, να πούμε μια απλή πρόταση, πότε εσείς οι μεγάλοι θα σταματήσετε την διαδικασία, η οποία λέγεται εξαγορά ρύπων;

Εκεί είναι το μεγάλο πρόβλημα, όταν ο αδύνατος, ο μικρός, το μικρό κράτος με αυτή την εξαγορά ρύπων επιβιώνει, γιατί υπάρχουν χώρες που επιβιώνουν με την εξαγορά ρύπων και από την άλλη μεριά έρχονται οι ισχυροί, οι οποίοι την οποιαδήποτε δέσμευση έχουν πάρει, την έχουν ήδη εξαγοράσει. Δεν είναι ένα ζήτημα πάρα πολύ σοβαρό για τον πλανήτη;»