(*) Δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία 6/2/2014
Μάχη αξιών οι εκλογές για δήμους - περιφέρειες
Στις εκλογές του Μαΐου, η μάχη δεν θα είναι μόνο κομματική. Θα είναι και μάχη αξιών και εποχών. Οι δύο αντίθετοι πόλοι, γιατί πάντα στις μάχες τα στρατόπεδα είναι δύο, θα είναι το παλιό και το καινούργιο. Και οι έννοιες αυτές δεν θα αφορούν πια το παιχνίδι του νεόκοπου μάρκετινγκ των κομμάτων με τις νέες ηλικίες, τους νέους και ωραίους ανθρώπους. Τώρα πια το νέο ταυτίζεται, ανεξαρτήτως ηλικίας, με τη νέα πολιτική συνείδηση που αργά και σταθερά αποκτούν οι Ελληνίδες και οι Ελληνες.
Στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές που θα διεξαχθούν σε λίγο καιρό, η σύγκρουση των δύο κόσμων θα εκφραστεί με έναν και μοναδικό τρόπο, την επιλογή των ψηφοφόρων μπροστά στις κάλπες. Ηδη τα δείγματα ότι αυτή η σύγκρουση σιγά σιγά παίρνει σάρκα και οστά δόθηκαν από τις πρώτες δημοσκοπήσεις. Οι Ελληνες δεν άγονται και φέρονται πια από τα μεγάλα κανάλια της τηλεόρασης, δεν καθοδηγούνται από εφημερίδες με παλαιοκομματικές νοοτροπίες, δεν φοβούνται τους κομματικούς στρατούς.
Επιτρέψτε μου, λόγω ηλικίας και εμπειρίας στον πολιτικό χώρο, να διαβλέπω με αισιοδοξία την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, κυρίως και πρώτα από εμάς τους ίδιους, που ζούμε και δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για τη σύγχρονη δημοκρατία στη χώρα μας.
Παλιότερα, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, κάθε υποψήφιος των μεγάλων κομμάτων εξουσίας υπολόγιζε σε μηχανισμούς που ξυπνούσαν από τη χειμερία νάρκη, και σε λίγο χρόνο κατάφερνε να μαζέψει σταυρούς, να βολέψει κόσμο σε επί τούτου δημιουργηθείσες θέσεις, να πουλήσει και να αγοράσει πολιτική συνείδηση. Πόσο γίνεται όμως τώρα πια αυτό και κυρίως πόσο το αναζητάει ο σύγχρονος Ελληνας ψηφοφόρος;
Σίγουρα τα φαντάσματα του παρελθόντος ακόμη σέρνονται σε κρυφές γωνιές της Δημοκρατίας μας και ανασύρονται, άλλοτε για να βρυχηθούν και να εκφοβίσουν κι άλλοτε για να υπενθυμίσουν την αρνητικά καταλυτική παρουσία τους. Ομως οι Ελληνες δεν φοβούνται πια και είναι έτοιμοι για ένα σημαντικό βήμα μπροστά, το βήμα αυτό που θα διαχωρίσει το στάρι από την ήρα, που θα δημιουργήσει νέους πολίτες, όχι νέους ηλικιακά, αλλά με νέα πολιτική νοημοσύνη.
Επιλέγω με προσοχή τον όρο «Ελληνίδες και Ελληνες», κάνοντας μια διάκριση από τον όρο που τόσο πολύ χρησιμοποιήθηκε κι έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης στα χείλη (και στα χέρια) των κομμάτων εξουσίας μέχρι τώρα, αυτόν του «κυρίαρχου ελληνικού λαού". Πλέον ο καθένας και η καθεμία από εμάς οδηγείται στις κάλπες με ατομική πολιτική συνείδηση, αποφασίζοντας για το μέλλον της χώρας που αγαπάει και θέλει να στηρίξει στην αναγέννησή της, η οποία θα βασιστεί στην αλλαγή της νοοτροπίας του καθενός πολίτη.
Κάνοντας το δικηγόρο του διαβόλου, θα μπορούσε να πει κανείς «και με τη Χρυσή Αυγή τι γίνεται; και με τα πολιτικά τζάκια που ταλανίζουν τη χώρα δεκαετίες τώρα; πώς συμπεραίνεις ότι έχουμε αλλάξει»; Η απάντηση είναι απλή: θέλει χρόνο και υπομονή. Καθένας παίρνει τη θέση του στο πολιτικό μας σκηνικό και σταδιακά οι Ελληνες καλλιεργούνται σε έναν νέο τρόπο πολιτικής έκφρασης. Συλλογικότητες, δράσεις πολιτών, διαδηλώσεις, πολίτες που μάχονται, από τη γειτονιά και το σχολείο του παιδιού τους, μέχρι την πόλη ή και το νομό τους, μπαίνουν μπροστά και επιτέλους εκφράζουν αντιρρήσεις, δεν βρίσκονται εκεί για να χειροκροτήσουν, αλλά για να ταρακουνήσουν.
Πάντα θα υπάρχουν και οι άλλοι, που θα σαμποτάρουν τις εκλογικές αναμετρήσεις και θα χρησιμοποιούν την ψήφο ως μέσο ικανοποίησης προσωπικών επιδιώξεων (για να το θέσω επιεικώς). Από δω και πέρα θα είναι όμως λιγότεροι και όσο περνάει ο καιρός, θα δίνουν τη θέση τους σε όλους εμάς, που σκεφτόμαστε, κρίνουμε και ψηφίζουμε με γνώμονα τη δημοκρατία, την ισότητα και την αλληλεγγύη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου