Β. Εύβοια: Φωνή ανασυγκρότησης μετά την κραυγή απόγνωσης

 Άρθρο του Βαγγέλη Αποστόλου, βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Εύβοιας & πρώην Υπουργού

Δημοσιεύτηκε στην Αυγή της Κυριακής 15/8/2021

Η Βόρεια Εύβοια εγκαταλείφθηκε. Για ένατη μέρα σήμερα έχει παραδοθεί στις φλόγες. Η
έκταση μόνο του δάσους που κάηκε μέχρι τώρα υπολογίζεται στα 465.000 στρέμματα. Σπίτια, επιχειρήσεις, στρέμματα καλλιεργειών, μελίσσια, ζώα, εγκαταλείφθηκαν στην πύρινη κόλαση, χωρίς προσπάθεια διάσωσής τους.

Οι φωνές των κατοίκων και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για ενίσχυση της πυρόσβεσης δεν έφτασαν ποτέ στα αυτιά των αρμοδίων. Άλλωστε ο ίδιος ο αρχηγός της Πυροσβεστικής, σε μια κυνική ομολογία του σε τηλεοπτική συνέντευξη, παραδέχτηκε ότι “δεν παρακολουθούσε και πολύ” το πύρινο μέτωπο της Εύβοιας, καθώς ήταν απασχολημένος αποκλειστικά με τις φωτιές στην Πάρνηθα! Αυτό ήταν το στοίχημα της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας.

Είναι γνωστό ότι τα χωριά της βόρειας Εύβοιας σώθηκαν από τις υπεράνθρωπες προσπάθειες κατοίκων και εθελοντών. Κι ενώ η Πολιτική Προστασία έστελνε μηνύματα για εκκενώσεις, οι κάτοικοι γνώριζαν πολύ καλά ότι το μήνυμα της εκκένωσης σήμαινε “αφήστε τα να καούν όλα”.

Ανθρώπινες απώλειες δεν υπήρξαν, ευτυχώς. Όμως η Κυβέρνηση σχεδίασε σε γκρίζο καμβά, επί 9 μέρες να καίγεται το νησί και να δίνει εντολές για εκκένωση χωρίς μέτρα πυρόσβεσης των χωριών, ενώ οι κάτοικοι φώναζαν ότι μένουν για να διασώσουν τις περιουσίες τους, καθώς η ριψοκίνδυνη αυτή απόφαση, ήταν για αυτούς μονόδρομος. Όταν η πολιτεία αδιαφορεί για τον πολίτη, τότε ο πολίτης αποφασίζει να την υποκαταστήσει, ιδίως σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.

Κι ερχόμαστε στο σήμερα, που ακόμη οι αναζωπυρώσεις μαίνονται και κάτοικοι και εθελοντές έχουν πλέον εξαντληθεί και εξοργιστεί. Η κατάσβεση έχει τελικό όριο τη θάλασσα. Είναι δυνατόν, δέκα μέρες να καίγεται η Εύβοια και η κατάσβεση της φωτιάς να είναι ατομική υπόθεση; Ακόμη και σε αυτό, “ατομική ευθύνη”; Το δόγμα της κυβέρνησης είναι σε πλήρη εφαρμογή, από την πανδημία, στις φωτιές, στις πλημμύρες, σε οτιδήποτε πλήττει τους πολίτες.

Ως αντιπολίτευση, με χρέος απέναντι στους πληττόμενους πολίτες να βάλουμε μπροστά το δίκαιο συμφέρον τους. Οι ύαινες της μικροκομματικής σκοπιμότητας δεν θα ουρλιάξουν ποτέ από την αριστερά. Ζητάμε την απόδοση ευθυνών, ζητάμε την απόδοση δικαιοσύνης, δε θα υποδείξουμε εμείς όμως, στον πρωθυπουργό, τον πολιτικό προϊστάμενο όλων των κρατικών φορέων, ποιος θα παραιτηθεί. Βρίσκεται ο ίδιος αντιμέτωπος με το μέγεθος της τεράστιας, απαράγραπτης ευθύνης τους και θα κριθεί το ύψος του, από τον ίδιο τον ελληνικό λαό.

Εντέλει, όταν η φωτιά σβήσει και η οργή κοπάσει αυτό που δεν θα σβήσει θα είναι η δίψα των πολιτών για τη ζωή που είχαν και θέλουν να ξανακερδίσουν. Προσοχή, όχι με “αρωγές” και φιλανθρωπία, αλλά με πλήρεις αποζημιώσεις, με αποκατάσταση των ζημιών, εύρεση εργασίας, αναβαθμιση της ποιότητας ζωής. Διαβάζουμε και ακούμε τη γνωστή πλέον καραμέλα του νεοφιλελευθερισμού, ότι “η κρίση φέρνει ευκαιρίες”, ότι η Εύβοια μπορεί να αναβαθμιστεί σε σύγχρονο παράδειγμα ευμάρειας, οικολογικό πρότυπο κλπ.

Η Εύβοια υπήρξε ένας περιβαλλοντικός παράδεισος, όπου οι άνθρωποι ζούσαν σε αρμονία με τη φύση. Το μοναδικό πρόβλημα, που αποδείχτηκε για άλλη μία φορά, δεν ήταν η σχέση του κατοίκου της Εύβοιας με τη φύση, αφού οι κάτοικοι ήταν αυτοί που αντιμετώπισαν τελικά τη φωτιά, αλλά η απουσία κρατικών υποδομών. Για να ξαναανθίσει η βόρεια Εύβοια, για να επιβιώσουν τα χωριά της και να μην ερημωθούν, άλλη μία φορά από την ανεργία, όπως σωστά είπε πρόεδρος κοινότητας της περιοχής μου: Δεν θέλει επαιτεία, θέλει γερή κρατική στήριξη και φυσικά, τη στήριξη όλων μας.

Εδώ θα κληθούμε να απαντήσουμε όλοι. Ήδη η ψύχραιμη και νηφάλια στάση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., για ενότητα αποτελεί στάση πατριωτικής ευθύνης.

Ταυτόχρονα βέβαια με την αντιμετώπιση των συνεπειών της πυρκαγιάς και την επούλωση των πληγών, πρέπει να δούμε ξανά, από την αρχή, το μοντέλο δασοπυρόσβεσης και όχι μόνο. Την ανακατανομή της οικονομίας μας με τέτοιο τρόπο ώστε να ενισχύσουμε τους τομείς εκείνους που η Ελλάδα πάσχει και αφορούν στα δημόσια αγαθά: το περιβάλλον, την υγεία, την εκπαίδευση. Χρόνια αιτήματα των πολιτών που πλέον είναι απαιτήσεις της σκληρής πραγματικότητας της πανδημίας και της κλιματικής κρίσης.

Έχω γράψει πάρα πολλές φορές, με την ιδιότητά μου ως δασολόγου, για τη δασοπυρόσβεση, τη σημασία της πρόληψης και της διαχείρισης των δασών από τους αρμόδιους φορείς που γνωρίζουν σε βάθος το αντικείμενο, με αρωγούς τους δασεργάτες. Δε θα ήθελα να κουράσω. Μόνο να επισημάνω ότι οι πυρκαγιές δεν είναι αποτέλεσμα της κλιματικής κρίσης, όπως τεχνηέντως θέλει να παρουσιάσει η κυβέρνηση. Οι συνθήκες που ευνοούν την εξάπλωσή τους, δηλαδή η ξηρασία , η θερμοκρασία, ο αέρας κ.λ.π. είναι που επηρεάζονται από την κλιματική αλλαγή. Όμως πλέον είναι τέτοια τα τεχνικά μέσα που διαθέτουμε, που η άγνοια είναι αδικαιολόγητη. Η κυβέρνηση γνώριζε πολύ καλά το επίπεδο συναγερμού πυρκαγιών και δήλωνε ότι ο κρατικός μηχανισμός είναι έτοιμος. Αποδείχτηκε όμως, ανύπαρκτος.

Η επόμενη μέρα της Εύβοιας ήδη ξημερώνει, Με πολίτες συνειδητοποιημένους, ενεργούς και ένα μεγάλο κύμα συμπαράστασης από όλη την Ελλάδα. Μένει όμως να γραφτεί το πιο σημαντικό κομμάτι του τέλους αυτής της περιβαλλοντικής, κοινωνικής και οικονομικής τραγωδίας: η κάθαρση.

Αυτή θα έρθει με δύο τρόπους: την απόδοση των ευθυνών και την αποζημίωση των πολιτών. Το κράτος της κοινωνικής πρόνοιας, που ως Ευρωπαίοι ευαγγελιζόμαστε , οφείλει να διορθώσει τα λάθη και να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες για να ανθίσει ξανά η ζωή εδώ. Χωρίς πειράματα, χωρίς παροτρύνσεις για ευκαιρίες μέσα στην κρίση. Με τις υποδομές που χρειαζόμαστε και τη στήριξη των πληγέντων. Για τα δάση, έχουμε όλοι χρέος να συνδράμουμε αποτελεσματικά τη φύση να κάνει τη δουλειά της, όπως αιώνες τώρα.