(*) Συντάκτης: Βαγγέλης Αποστόλου - Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων
Αποτελεί κοινή πεποίθηση πλέον ότι η αλιεία αποτελεί βασικό πυλώνα ανάπτυξης και συνδετικό ιστό των παράκτιων και νησιωτικών περιοχών. Ιδιαίτερα δε ο κλάδος των υδατοκαλλιεργειών αποτελεί και έναν από τους πιο εξωστρεφείς παραγωγικούς κλάδους της χώρας μας, με προϊόντα που γίνονται ανάρπαστα στις παγκόσμιες αγορές.
Ο κλάδος της αλιείας και των υδατοκαλλιεργειών είχε βιώσει την πλήρη εγκατάλειψη τις τελευταίες δεκαετίες, καθώς η αρμοδιότητά του περιφερόταν από υπουργείο σε υπουργείο, ενώ η αλλαγή του θεσμικού πλαισίου δεν επέτρεπε στους αλιείς να λειτουργούν ως θεσμικοί εκπρόσωποι του χώρου.
Για να προσεγγίσει όμως κάποιος τα προβλήματα του κλάδου, πρέπει να γνωρίζει ότι τόσο σε εθνικό όσο και σε ενωσιακό επίπεδο, διέπεται από μια σειρά ρυθμιστικών - διαχειριστικών και διαθρωτικών μέτρων, όπως για παράδειγμα η διενέργεια της αλιείας με συρόμενα και κυκλωτικά αλιευτικά εργαλεία προϋποθέτει την εφαρμογή σχεδίων διαχείρισης, εγκεκριμένων από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Στο υπουργείο έχουμε ξεκινήσει μια τιτάνια προσπάθεια να αρθούν οι αγκυλώσεις και τα κακώς κείμενα.
Το βασικότερο εργαλείο μας σε αυτή τη διαδρομή είναι οι κοινοτικοί πόροι του Επιχειρησιακού Προγράμματος Αλιείας και Θάλασσας, ύψους 389 εκατ. ευρώ, που με την εθνική συνεισφορά θα ξεπεράσουν τα 523 εκατ. Βέβαια η προσπάθεια αυτή δύσκολα γίνεται γνωστή, ακόμη και στους άμεσα ενδιαφερόμενους, πόσο μάλλον στο ευρύτερο κοινό.
Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της μεταχείρισης που έτυχαν την ίδια ημέρα (21/7/2017) δύο ανακοινώσεις για την αλιεία, μία του WWF, που έτυχε μεγάλης δημοσιότητας, με την οποία διαπιστωνόταν για ακόμη μια φορά ότι η κατανάλωση ψαριών στην Ε.Ε. ξεπερνά τις δυνατότητες των θαλασσών της και μία του ΥΠΑΑΤ, που πέρασε εντελώς απαρατήρητη, με την οποία γνωστοποιούνταν το άνοιγμα επτά νέων μέτρων για την αλιεία συνολικού προϋπολογισμού 118 εκατ. ευρώ, που αφορούν παραγωγικές επενδύσεις στην υδατοκαλλιέργεια, στη μεταποίηση προϊόντων αλιείας, στη βελτίωση των αλιευτικών σκαφών.
Από τα πλέον σημαντικά όμως έργα για την αλιεία, για τα οποία έχει ουσιαστικά εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη χρηματοδότησή του, είναι το Εθνικό Πρόγραμμα Συλλογής Αλιευτικών Δεδομένων. Ενα πρόγραμμα που δεν υλοποιούνταν πλήρως για αρκετά χρόνια και ορισμένες χρονιές καθόλου, παρότι αποτελεί το βασικό εργαλείο κάθε χώρας για να μπορέσει να εφαρμόσει αλιευτική πολιτική.
Ηδη από τα δεδομένα που συλλέχτηκαν τα τελευταία 2 χρόνια υπήρξε μια απαγόρευση νότια της Θάσου, αφού τα στοιχεία έδειξαν ότι στην περιοχή υπάρχει νηπιοτροφείο μπακαλιάρου, απόθεμα το οποίο δέχεται πολύ μεγάλη αλιευτική πίεση.
Παράλληλα επεξεργαζόμαστε σειρά νομοθετικών πρωτοβουλιών, με τις οποίες ευελπιστούμε να βελτιώσουμε αισθητά την κατάσταση που διέπει τον κλάδο.
Ηδη βρίσκεται σε επεξεργασία νέος νόμος για τις κυρώσεις στην αλιεία, ο οποίος θα αυστηροποιεί και θα συμπληρώνει το ελλιπές μέχρι σήμερα θεσμικό πλαίσιο. Δίνεται ταυτόχρονα ιδιαίτερη έμφαση στην ιχνηλασιμότητα των αλιευτικών προϊόντων, ώστε να θωρακιστεί το εισόδημα των επαγγελματιών αλιέων από τα φαινόμενα παράνομης αλιείας.
Αναθεωρείται επίσης το απαρχαιωμένο θεσμικό πλαίσιο που διέπει τον κλάδο, με απαρχή την αλλαγή της νομοθεσίας για την επαγγελματικότητα των αλιέων και τον τρόπο έκδοσης των αδειών επαγγελματικής αλιείας, το οποίο εφαρμόζεται από Βασιλικό Διάταγμα του 1966!
Η καινοτομία και το αναπτυξιακό κριτήριο που θα φέρει το εν λόγω νομοθέτημα είναι τόσο το ξεκαθάρισμα του κλάδου, σε αυτούς που πραγματικά αποζούν από την αλιεία, όσο και στην έκδοση νέων αδειών αλιείας, που θα εξαρτώνται πλέον από το απόθεμα αλιευτικής ικανότητας που διαθέτει η χώρα μας. Δεν αρκεί για να γίνει επαγγελματίας αλιέας κάποιος το να αγοράσει υπάρχουσα επαγγελματική άδεια αλιείας.
Παράλληλα, προσανατολιζόμαστε στην επαναφορά των ερασιτεχνικών αδειών αλιείας και στη δημιουργία μητρώου ερασιτεχνών. Με αυτόν τον τρόπο θα υπάρξει μια πιο ολιστική προσέγγιση για τη βιωσιμότητα των ιχθυαποθεμάτων, καθώς σήμερα κανείς δεν γνωρίζει πόσοι είναι οι ερασιτέχνες αλιείς και ποιος ο αντίκτυπός τους στα ιχθυαποθέματα.
Σε διεθνές επίπεδο μέσω των παρεμβάσεών μας, ιδιαίτερα στο Συμβούλιο Υπουργών Αλιείας της Ε.Ε., έγινε δεκτό το αίτημα της Ελλάδας να ξεκινήσει η συζήτηση για τις επιπτώσεις των Λεσσεψιανών μεταναστών, τόσο στην αλιεία όσο και στο θαλάσσιο οικοσύστημα.
Ηδη η Κύπρος έχει τεράστια προβλήματα από την εισβολή των εν λόγω ειδών από τη Διώρυγα του Σουέζ, ενώ στη χώρα μας οι περιοχές που παρουσιάζουν τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι η Κρήτη και τα Δωδεκάνησα.
Τέλος, αυτές τις ημέρες βγαίνει για διαβούλευση το νέο θεσμικό πλαίσιο για τη συνδικαλιστική οργάνωση του πρωτογενή τομέα, που θα δίνει τη δυνατότητα σε κάθε κλάδο της αλιείας να ιδρύσει πανελλαδικής εμβέλειας συλλόγους.
Εφημερίδα των Συντακτών - 26.07.2017
«Το βασικότερο εργαλείο μας σε αυτή τη διαδρομή είναι οι κοινοτικοί πόροι του Επιχειρησιακού Προγράμματος Αλιείας και Θάλασσας, ύψους 389 εκατ. ευρώ, που με την εθνική συνεισφορά θα ξεπεράσουν τα 523 εκατ. Βέβαια η προσπάθεια αυτή δύσκολα γίνεται γνωστή, ακόμη και στους άμεσα ενδιαφερόμενους, πόσο μάλλον στο ευρύτερο κοινό»
Αποτελεί κοινή πεποίθηση πλέον ότι η αλιεία αποτελεί βασικό πυλώνα ανάπτυξης και συνδετικό ιστό των παράκτιων και νησιωτικών περιοχών. Ιδιαίτερα δε ο κλάδος των υδατοκαλλιεργειών αποτελεί και έναν από τους πιο εξωστρεφείς παραγωγικούς κλάδους της χώρας μας, με προϊόντα που γίνονται ανάρπαστα στις παγκόσμιες αγορές.Ο κλάδος της αλιείας και των υδατοκαλλιεργειών είχε βιώσει την πλήρη εγκατάλειψη τις τελευταίες δεκαετίες, καθώς η αρμοδιότητά του περιφερόταν από υπουργείο σε υπουργείο, ενώ η αλλαγή του θεσμικού πλαισίου δεν επέτρεπε στους αλιείς να λειτουργούν ως θεσμικοί εκπρόσωποι του χώρου.
Για να προσεγγίσει όμως κάποιος τα προβλήματα του κλάδου, πρέπει να γνωρίζει ότι τόσο σε εθνικό όσο και σε ενωσιακό επίπεδο, διέπεται από μια σειρά ρυθμιστικών - διαχειριστικών και διαθρωτικών μέτρων, όπως για παράδειγμα η διενέργεια της αλιείας με συρόμενα και κυκλωτικά αλιευτικά εργαλεία προϋποθέτει την εφαρμογή σχεδίων διαχείρισης, εγκεκριμένων από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Στο υπουργείο έχουμε ξεκινήσει μια τιτάνια προσπάθεια να αρθούν οι αγκυλώσεις και τα κακώς κείμενα.
Το βασικότερο εργαλείο μας σε αυτή τη διαδρομή είναι οι κοινοτικοί πόροι του Επιχειρησιακού Προγράμματος Αλιείας και Θάλασσας, ύψους 389 εκατ. ευρώ, που με την εθνική συνεισφορά θα ξεπεράσουν τα 523 εκατ. Βέβαια η προσπάθεια αυτή δύσκολα γίνεται γνωστή, ακόμη και στους άμεσα ενδιαφερόμενους, πόσο μάλλον στο ευρύτερο κοινό.
Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της μεταχείρισης που έτυχαν την ίδια ημέρα (21/7/2017) δύο ανακοινώσεις για την αλιεία, μία του WWF, που έτυχε μεγάλης δημοσιότητας, με την οποία διαπιστωνόταν για ακόμη μια φορά ότι η κατανάλωση ψαριών στην Ε.Ε. ξεπερνά τις δυνατότητες των θαλασσών της και μία του ΥΠΑΑΤ, που πέρασε εντελώς απαρατήρητη, με την οποία γνωστοποιούνταν το άνοιγμα επτά νέων μέτρων για την αλιεία συνολικού προϋπολογισμού 118 εκατ. ευρώ, που αφορούν παραγωγικές επενδύσεις στην υδατοκαλλιέργεια, στη μεταποίηση προϊόντων αλιείας, στη βελτίωση των αλιευτικών σκαφών.
Από τα πλέον σημαντικά όμως έργα για την αλιεία, για τα οποία έχει ουσιαστικά εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη χρηματοδότησή του, είναι το Εθνικό Πρόγραμμα Συλλογής Αλιευτικών Δεδομένων. Ενα πρόγραμμα που δεν υλοποιούνταν πλήρως για αρκετά χρόνια και ορισμένες χρονιές καθόλου, παρότι αποτελεί το βασικό εργαλείο κάθε χώρας για να μπορέσει να εφαρμόσει αλιευτική πολιτική.
Ηδη από τα δεδομένα που συλλέχτηκαν τα τελευταία 2 χρόνια υπήρξε μια απαγόρευση νότια της Θάσου, αφού τα στοιχεία έδειξαν ότι στην περιοχή υπάρχει νηπιοτροφείο μπακαλιάρου, απόθεμα το οποίο δέχεται πολύ μεγάλη αλιευτική πίεση.
Παράλληλα επεξεργαζόμαστε σειρά νομοθετικών πρωτοβουλιών, με τις οποίες ευελπιστούμε να βελτιώσουμε αισθητά την κατάσταση που διέπει τον κλάδο.
Ηδη βρίσκεται σε επεξεργασία νέος νόμος για τις κυρώσεις στην αλιεία, ο οποίος θα αυστηροποιεί και θα συμπληρώνει το ελλιπές μέχρι σήμερα θεσμικό πλαίσιο. Δίνεται ταυτόχρονα ιδιαίτερη έμφαση στην ιχνηλασιμότητα των αλιευτικών προϊόντων, ώστε να θωρακιστεί το εισόδημα των επαγγελματιών αλιέων από τα φαινόμενα παράνομης αλιείας.
Αναθεωρείται επίσης το απαρχαιωμένο θεσμικό πλαίσιο που διέπει τον κλάδο, με απαρχή την αλλαγή της νομοθεσίας για την επαγγελματικότητα των αλιέων και τον τρόπο έκδοσης των αδειών επαγγελματικής αλιείας, το οποίο εφαρμόζεται από Βασιλικό Διάταγμα του 1966!
Η καινοτομία και το αναπτυξιακό κριτήριο που θα φέρει το εν λόγω νομοθέτημα είναι τόσο το ξεκαθάρισμα του κλάδου, σε αυτούς που πραγματικά αποζούν από την αλιεία, όσο και στην έκδοση νέων αδειών αλιείας, που θα εξαρτώνται πλέον από το απόθεμα αλιευτικής ικανότητας που διαθέτει η χώρα μας. Δεν αρκεί για να γίνει επαγγελματίας αλιέας κάποιος το να αγοράσει υπάρχουσα επαγγελματική άδεια αλιείας.
Παράλληλα, προσανατολιζόμαστε στην επαναφορά των ερασιτεχνικών αδειών αλιείας και στη δημιουργία μητρώου ερασιτεχνών. Με αυτόν τον τρόπο θα υπάρξει μια πιο ολιστική προσέγγιση για τη βιωσιμότητα των ιχθυαποθεμάτων, καθώς σήμερα κανείς δεν γνωρίζει πόσοι είναι οι ερασιτέχνες αλιείς και ποιος ο αντίκτυπός τους στα ιχθυαποθέματα.
Σε διεθνές επίπεδο μέσω των παρεμβάσεών μας, ιδιαίτερα στο Συμβούλιο Υπουργών Αλιείας της Ε.Ε., έγινε δεκτό το αίτημα της Ελλάδας να ξεκινήσει η συζήτηση για τις επιπτώσεις των Λεσσεψιανών μεταναστών, τόσο στην αλιεία όσο και στο θαλάσσιο οικοσύστημα.
Ηδη η Κύπρος έχει τεράστια προβλήματα από την εισβολή των εν λόγω ειδών από τη Διώρυγα του Σουέζ, ενώ στη χώρα μας οι περιοχές που παρουσιάζουν τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι η Κρήτη και τα Δωδεκάνησα.
Τέλος, αυτές τις ημέρες βγαίνει για διαβούλευση το νέο θεσμικό πλαίσιο για τη συνδικαλιστική οργάνωση του πρωτογενή τομέα, που θα δίνει τη δυνατότητα σε κάθε κλάδο της αλιείας να ιδρύσει πανελλαδικής εμβέλειας συλλόγους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου