Το Αγιον Ορος αξιώνει χρηματική ικανοποίηση, το Δημόσιο σιωπά (*)

(*) Δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 3/11/2013

Τα 37.000 στρέμματα της Μονής Μεγίστης Λαύρας, στη Σκύρο, πάλι στο προσκήνιο

Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ βουλευτή Ευβοίας του ΣΥΡΙΖΑ

Την ώρα που ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος καλεί τους μοναχούς του Αγίου Ορους να μείνουν μακριά από οικονομικές επενδύσεις και να αφιερωθούν στην αποστολή τους «μέχρι κεραίας», η Μονή Μεγίστης Λαύρας στέλνει αποζημιωτικές αγωγές εκατομμυρίων ευρώ σε όσους διαφώνησαν τόσο με τον τρόπο που έγινε κυρία έκτασης 37.000 στρεμμάτων στη Σκύρο, εισπράττοντας μάλιστα αστρονομική αποζημίωση από το Δημόσιο για την απαλλοτρίωση μιας «δημόσιας» έκτασης, όσο και με την πρόθεσή της να εγκαταστήσει σ' αυτήν 10 αιολικά πάρκα 111 ανεμογεννητριών.

Με αγωγές απαντά η Μονή Μεγίστης Λαύρας σε όσους διαφώνησαν για τα 37.000 στρέμματα

Από έναν πρώτο λογαριασμό προκύπτει ότι πρέπει να έχουν ασκηθεί αγωγές σε Μέσα Ενημέρωσης (κεντρικά και ευβοϊκά), σε δημοσιογράφους και βεβαίως στον υπογράφοντα, συνολικού ποσού που ξεπερνά τα 10 εκατομμύρια ευρώ!

Οι αγωγές

Μεταξύ αυτών και η «Ελευθεροτυπία», που στις 25/10/2008 (εκείνη την εποχή κυριαρχούσε το σκάνδαλο του Βατοπεδίου) στη στήλη του «Ιού του Σαββάτου» αναφερόμενη στο ζήτημα, με το κείμενο «Τα Χρυσοπληρωμένα Χρυσόβουλα του Νικηφόρου Φωκά», αναδείκνυε πόσο πράγματι χρυσοπλήρωσε ο ελληνικός λαός την προκλητική αδιαφορία (τουλάχιστον) που επέδειξαν τα όργανα του Δημοσίου στην υπεράσπιση της δημόσιας γης, δηλαδή του συμφέροντος του ελληνικού λαού. Συνοψίζω τι έγραφε τότε η «Ελευθεροτυπία»:

«Αν στην περίπτωση του Βατοπεδίου, εκτός του σκανδάλου της παραχώρησης από το Δημόσιο της λίμνης Βιστονίδας, είχαμε επιπλέον και το σκάνδαλο της επανάκτησης μέσω ανταλλαγών, στη Σκύρο με τη Μεγίστη Λαύρα έχουν υπάρξει και χειρότερα, όπως:

1Το ελληνικό Δημόσιο, για να καλύψει ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού, κλήθηκε να καταβάλει το 1994 στη Μονή 7,5 δισ. δραχμές για την απαλλοτρίωση 1.935 στρεμμάτων μέσα από δικαστικές διαδικασίες στις οποίες το Δημόσιο δεν υπερασπίστηκε την κυριότητά τους, που ώς τότε, σύμφωνα με γνωμοδότηση του καθ' ύλην αρμοδίου Δασαρχείου Αλιβερίου, "διαχειρίζονται ως δημόσια".

2 Το τίμημα έφτασε μέχρι το αστρονομικό ποσό των 4,2 εκατομμυρίων δρχ./στρέμμα, γιατί δεν προβλήθηκε ο δασικός χαρακτήρας των απαλλοτριούμενων εκτάσεων, αλλά και τα συγκριτικά στοιχεία, όπως κατήγγειλε η Δημοτική Αρχή της Σκύρου, ήταν εξωπραγματικά. Αντίστοιχου χαρακτήρα εκτάσεις στο Γραμματικό Αττικής που αφορούσαν το σκάνδαλο Βατοπεδίου εκτιμήθηκαν από το Σώμα Ορκωτών Εκτιμητών 150.000 δρχ./στρέμμα και μάλιστα 14 χρόνια αργότερα.

3 Το υπουργείο Οικονομικών παραχώρησε ουσιαστικά το 2001 στη Μονή 37.000 στρεμμάτων, παραιτούμενο της σχετικής αναίρεσης που είχε καταθέσει κατά της απόφασης του Εφετείου Αθηνών, χωρίς να λάβει υπόψη του την αντίθετη γνωμοδότηση της γενικής γραμματείας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος.

4 Ολα τα παραπάνω καλύφθηκαν εκ των υστέρων και νομοθετικά με την προσθήκη, την ύστατη στιγμή, στο άρθρο 15 του Ν. 3208/2003 σχετικής τροπολογίας».

Για όλα όσα έγιναν εις βάρος των δημόσιων οικονομικών και της δημόσιας περιουσίας, αντί να αποδοθούν ευθύνες, βρισκόμαστε σήμερα όλοι όσοι τις αναδείξαμε αντιμέτωποι με αγωγές που έχει καταθέσει εναντίον μας η Μονή Μεγίστης Λαύρας! Ενώ το Δημόσιο σιωπά.

Και το ερώτημα που μπαίνει είναι γιατί ασκούνται οι συγκεκριμένες αγωγές και μάλιστα από ένα ίδρυμα που η αποστολή του είναι αποκλειστικά πνευματική; Πόσω μάλλον του Αγίου Ορους, που, σύμφωνα με χρυσόβουλο του αυτοκράτορα Βασιλείου Α', το 885 ο Αθως ορίστηκε ως αποκλειστικός τόπος διαμονής ασκητών αποκλειομένων οποιωνδήποτε άλλων κοσμικών, ακόμη και ποιμένων ή γεωργών. Φαίνεται ότι τα χρυσόβουλα όταν δεν έχουν εμπράγματη αναφορά, δεν υλοποιούνται!

Η απάντηση, δυστυχώς, δεν είναι μονοσήμαντη και σίγουρα δεν άπτεται ούτε κατ' ελάχιστον του ρόλου της Εκκλησίας, όπως ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στον ενθρονιστήριο λόγο του (16.02.08) τον περιέγραψε: «Ρόλος της Εκκλησίας», είπε ο κ. Ιερώνυμος, «δεν είναι να αντιπαρατίθεται με οποιαδήποτε πολιτική εξουσία, ιδεολογία ή παράταξη, αλλά να ενώνει τους ανθρώπους με τα έργα και τη στάση της κατά το παράδειγμα του Χριστού». Ούτε βεβαίως με τις απόψεις του κ. Βαρθολομαίου για τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα και αποτελούν πρόκληση «συνειδητοποιήσεως των ανθρωπίνων ατελειών και αδυναμιών μας. Πρόκλησιν να αφοσιωθώμεν έκαστος εις το "εφ' ω εκλήθη" και ουχί εις έργα και πράξεις "αλλοτρίας του επαγγέλματος ημών των χριστιανών"».

Ο ρόλος της Εκκλησίας

Ενας πρώτος στόχος μπορεί να είναι ο πλουτισμός, μια και η κερδοσκοπική λειτουργία έχει ήδη εδώ και χρόνια αγγίξει το Αγιον Ορος, πράγμα που φάνηκε ξεκάθαρα στην περίπτωση της Μονής Βατοπεδίου με τις ιερές ανταλλαγές αλλά και της Μεγίστης Λαύρας με τις συνεργασίες της για την επένδυση γιγαντιαίων αιολικών πάρκων στη Σκύρο. Ομως, ευτυχώς, όλες αυτές οι επιδιώξεις τους δεν απέφεραν όλα τα αναμενόμενα, αφού η real estate επέλαση της πρώτης αναχαιτίστηκε εξαιτίας των σκανδαλωδών προεκτάσεών της στην πολιτική ζωή του τόπου, ενώ το ιερό επιχειρείν της δεύτερης στη Σκύρο σκόνταψε στην αντίδραση της τοπικής κοινωνίας, που ανάγκασε τον υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής να μην το εγκρίνει.

Ενας δεύτερος στόχος είναι η επιβολή της σιωπής σε όσους αντιστέκονται στις επιχειρηματικές της δραστηριότητες και κυρίως έχουν μια άλλη προσέγγιση στα ζητήματα υπεράσπισης της δημόσιας περιουσίας. Κι ένας τρίτος ίσως είναι ο συνδυασμός και των δύο, σιωπή στους αντιπάλους και χρήμα στους ασκούς μας.

Είναι αυτονόητο ότι είμαστε στην αντίπερα όχθη. Σ' αυτή την όχθη θα μετρηθούμε πόσοι και ποιοι δίνουμε το «παρών».

Το ελληνικό Δημόσιο, πρέπει τώρα, αντί να απεμπολεί τα δικαιώματά του, να υπερασπίζεται μαζί μας τα σπαράγματά του.